Vergeving (1)

Deel 1

Het spijt mij

Tim “beledigt” Felix, Ingo geniet ervan. Sina voelt zich door Nadja op de tenen getrapt, Herbert door Achim de das omgedaan; de ene reageert geprikkeld, de ander beëindigt beledigd het contact. Frits krijgt meer karweitjes dan Fred, Heiko meer dank dan Karin; hier draait een gedachtewisseling over een bedenkelijke leerstellige kwestie uit op strijd, daar wordt na het openvallen van een erfenis de vuile was buiten gehangen – zo beleven u en ik veel zonden, helaas ook binnen de vergadering (= kerk, gemeente) van God.

Vergeving wordt noodzakelijk wanneer iemand zondigt en zich daardoor schuldig maakt. Wie zondigt maakt zich schuldig tegenover God en vaak genoeg daarbij ook tegenover een mens. De zonde verstoort relaties, vergeving herstelt het weer.

Dat is het thema voor elke gelovige, ook in betrekking tot medegelovigen. “Want wij struikelen allen dikwijls”, zegt Jakobus (Jak. 3:2). “Als wij zeggen dat wij geen zonde hebben, dan misleiden wij onszelf en de waarheid is niet in ons” (1 Joh. 1:8). De zonde is de kracht in ons, die tegen God in werkt. Zij brengt ons er altijd weer toe, dat wij ook daadwerkelijk zondigen: vaak in gedachten, vaak in woorden, minder vaak in handelingen; altijd tegenover God, vaak genoeg tegenover mensen; dagelijks – ook in het samenleven met de medegelovigen. Wij ervaren veel zonden.

“Zoals ook Christus u vergeven heeft, zó ook gij” (Kol. 3:13).

Is er ook zoveel vergeving? Breng ik elke zonde die ik doe, voor God, de Vader? Zonder Zijn vergeving in kleine en grote dingen kan ik niet gelukkig leven, en mijn geweten stompt af. Ieder van ons kent wel voorbeelden, waar hij tegen een medebroeder of medezuster gezondigd heeft, en omgekeerd. Zijn er ook (precies zoveel) voorbeelden, waar ik daarna om vergeving gevraagd heb – of iemand vergeven heb? Zonder die vergeving onder elkaar geeft het gemeenteleven meer frustatie dan vreugde, meer strijd en kramp dan gemeenschap en vrede en meer egoïsme dan leven tot eer en vreugde van de Heer Jezus.

Wij zondigen dagelijks. In ons leven moet er precies zoveel vergeving als zonde zijn. Voor mij en voor anderen. Door God en door anderen.

De volgende keer: Vergeeft elkander! God wil verzoening, Zijn gebod richt zich op de vergeving. En Hij maakt onze geloofsvreugde daarvan afhankelijk, dat wij anderen vergeven.

Thorsten Attendorn

Geplaatst in: Geloof
© Frisse Wateren, FW