Om zonden te belijden is al moeilijk genoeg. Maar zonden te vergeven is soms nog moeilijker. We hebben daarbij een groot Voorbeeld en een belangrijke maatstaf. En we hebben concrete aanwijzingen over dit onderwerp in de Bijbel. Wie niet vergeeft, moet – zo zegt de Heer Jezus het – ernstige gevolgen voor zijn eigen leven accepteren. Vandaag al vergeven?

Aanleiding …

Ik las onlangs dat een songwriter erop wees dat veel christenen niet vergeven konden.

“Wie zijn woede en boosheid in zich omdraagt en niet vergeven kan, doet vooral zichzelf schade aan”.

We weten uit ons leven hoe moeilijk het voor ons is, een medemens, een broeder, een eigen echtgenoot, de eigen kinderen, de ouders, de buren een zonde te belijden. Daarbij kennen we allemaal min of meer dit vers uit ons hoofd:

“Belijd elkaar de overtredingen en bid voor elkaar …”
(Jak. 5:16).

Belijden – vergeven

Het belijden is één ding. Het vergeven of verschonen is nog een andere zaak. En hier wordt bereidheid tot vergeving gevraagd. Het beroemde “Onze Vader”, dat op discipelen van de Heer Jezus is gericht, gaat ook over vergeving: “Want als u de mensen hun overtredingen vergeeft, zal uw hemelse Vader u ook vergeven” (Matth. 6:14). Het is duidelijk dat het niet gaat om vergeving van de zijde van de Vader, dat we de eeuwige vergeving van zonden noemen en die ons “de hemel veilig stelt”. Het gaat over vergeving in het dagelijks samenleven – onder mensen, maar ook in mijn relatie met God, onze Vader.

Het is opvallend dat Jezus de vergeving van de Vader in de hemel daarvan afhankelijk maakt, of ik bereid ben om ook mijn broeder en mijn medemens te vergeven. Hoe gemakkelijk verwachten we dat anderen op de knieën vallen, voor velen zichtbaar, voordat we bereid zijn om hen te vergeven. Zo heeft God nooit met ons gedaan en zo handelt Hij vandaag met ons nog niet! God verwacht dat wij elkaar vergeven als de ander met een zekere houding van belijdenis tot ons komt.

Wie niet vergeeft

Ook het tegenovergestelde gevolg noemt Jezus! “Maar als u de mensen hun overtredingen niet vergeeft, zal uw Vader uw overtredingen ook niet vergeven” (Matth. 6:15). Zoals ik al zei, het gaat niet om vergeving voor de eeuwigheid. Maar de hierin genoemde consequentie is verstrekkend en zeer ernstig. Als ik niet bereid ben om mijn buurman te vergeven, heeft dat enorme gevolgen voor mij. Willen wij dat werkelijk op ons nemen?

Wanneer vergeven?

Er wordt vaak gevraagd of er een belijdenis nodig is, voordat men vergeven kan. Natuurlijk kan vergeving alleen geschonken worden, wanneer de andere werkelijk een belijdenis afgelegd heeft – hoe uitgebreid het ook zijn mag. Maar laten we de maatstaf  niet vergeten:

“Maar wees ten opzichte van elkaar vriendelijk en barmhartig, en vergeef elkaar, zoals ook God in Christus u vergeven heeft”
(Ef. 4:32).

De maatstaf van onze vergeving is God. Wanneer heeft Hij de basis gelegd voor onze vergeving? Er was nog niemand van ons geboren. En toen al heeft Hij Jezus Christus naar deze aarde gezonden, zodat Hij door Zijn werk op Golgotha​​ de grondslag kon leggen voor onze vergeving. Dit is het motief, de maatstaf en beweegreden voor onze vergeving. Kan men dan nog een wortel van bitterheid tegen iemand laten bestaan die mij pijn gedaan heeft?

Vandaag al vergeven?

© Bibelindex.de, Manuel Seibel

Geplaatst in: Geloof
© Frisse Wateren, FW