1 Samuël 4 vers 3:
“Toen het volk in het kamp teruggekomen was, zeiden de oudsten van Israël: Waarom heeft de HEERE ons vandaag vóór de Filistijnen verslagen? Laten wij vanuit Silo de ark van het verbond van de HEERE bij ons nemen, en laat die in ons midden komen, opdat die ons zal verlossen uit de hand van onze vijanden.”

 

Lessen voor opgroeiende christenen

 

Lees 1 Samuël 4-7 helemaal.

Inhoud

• Inleiding
• Historische achtergrond
• Het spel om God gunstig te stemmen
• Het spel van het kleineren van God
• Het spel van ongehoorzaamheid aan God

 

Inleiding

Een paar jaar geleden was er een interessant boek genaamd “Games People Play.”1 Het gaat over ‘spelletjes’ die volwassenen met elkaar spelen (meestal zelfzuchtig en beïnvloedend) in hun interpersoonlijke relaties. Hopelijk proberen christenen in ieder geval oprechter te zijn in hun relaties – zelfs als we moeten toegeven, dat we niet immuun zijn voor het spelen van dergelijke spelletjes. In ieder geval is het een zeer ernstige zaak spelletjes met God te spelen als met mensen. Ongelovigen spelen gewoonlijk spelletjes met God. Dit is jammer, maar iets anders valt niet te verwachten. Maar het is vooral triest en zorgwekkend als gelovigen niet oprecht zijn in hun relatie met God.

Historische achtergrond

In 1 Samuël 4–7 vinden we enkele voorbeelden van mensen die spelletjes met God spelen. Laten we deze spelletjes en hun gevolgen wat nader bekijken en de les uit dit deel van Gods Woord leren. Maar eerst moeten we de historische achtergrond en omgeving van deze hoofdstukken nader bekijken. Aan het begin van hoofdstuk 4 zien we, dat het volk van Israël erop uit trekt om te strijden tegen hun langdurige vijanden, de Filistijnen (1 Sam. 4:1). Deze tijd in de geschiedenis was meer dan duizend jaar vóór Christus en Israël had nog geen koning. In de afgelopen ongeveer driehonderd jaar werden ze geregeerd door richters. (De richters kwamen na Jozua, die na Mozes kwam, die de Israëlieten uit Egypte leidde.) De dagen van de richters waren geenszins een geestelijk hoogtepunt in de geschiedenis van Israël. Het volk keerde zich gestaag van God af om andere goden te dienen. Zo stond God toe, dat ze door hun vijanden werden onderdrukt, totdat ze in berouw tot God riepen. De Heer gebruikte dit als een gelegenheid om hen een verlosser (een richter) te zenden. Door deze richter overwon God de vijand en was er weer vrede en rust in het land – totdat het volk weer ongehoorzaam werd. Hoe vaak volgen opgroeiende christenen dit patroon! In de tijd van Samuël (die soms “de laatste richter en eerste profeet” wordt genoemd) gingen de Israëlieten zeven maal door deze cyclus. Geen wonder dat deze tijd “de donkere dagen van het boek richters” wordt genoemd. En nu (1 Sam. 4), zelfs in de dagen van Samuël, die grote man van God, gaat het weer bergafwaarts met Israël.

De Filistijnen vielen aan en Israël werd verslagen (1 Sam. 4:2). Waarom? Het voor de hand liggende antwoord ligt hier tussen de regels in. We lezen niet, dat Israël God om leiding en hulp vroeg alvorens te strijden. In feite leek Israël al een tijdje geen acht meer te slaan op wat God via de profeet Samuël zei. Ze erkenden zeker dat Samuël een profeet van de Heer was (1 Sam. 3:20) en dat hij de woorden van God sprak (1 Sam. 3:21; 4:1), maar ze gehoorzaamden het Woord van de Heer niet. Samuël wordt pas aan het begin van hoofdstuk 7 weer genoemd. Eindelijk, na meer dan twintig jaar, wendde Israël zich klagend tot de Heer (1 Sam. 7:2). Pas toen hoorden en gehoorzaamden ze het Woord, dat God door Samuël tot hen gesproken had (1 Sam. 7:3-6). Pas toen gebruikten ze de kracht van het gebed (1 Sam. 7:5-9). Pas daarna kwam de Heer weer tussenbeide in het belang van Israël (1 Sam. 7:10). Pas toen versloegen de Israëlieten de Filistijnen (1 Sam. 7:11-13). En pas toen was er vrede en vooruitgang in Israël (1 Sam. 7:14-17). Hoeveel goede lessen voor ons! Als we de bovenstaande principes volgen, zullen ook wij overwinningen zien in onze geestelijke oorlogen en strijd. God had deze feiten niet alleen in Zijn Woord opgetekend als een historisch verslag! Ze waren “geschreven tot onze lering” (Rom. 15:4).

Het spel om God te gunstig te stemmen

Maar hoe zit het met de spelletjes waar we het over hadden? Hoe passen ze hier in? Nu, toen de Israëlieten door de Filistijnen verslagen werden, begonnen ze zich af te vragen: “Waarom heeft de Heer ons vandaag vóór de Filistijnen verslagen?” Maar in plaats van naar God te gaan en Hem te vragen, besloten ze alleen de ark mee te nemen in het kamp; het zou hen tegen de Filistijnen beschermen. Merk in vers 3 zorgvuldig op, dat het volk niet op God vertrouwt, maar op de ark. Ze speelden met God! Laten we het “het spel om God gunstig te stemmen” noemen. Israël had het bijgelovige idee, dat ze God konden manipuleren of gunstig stemmen door de ark te gebruiken. De ark van het verbond was een houten kist die met goud overtrokken was. Het vertegenwoordigde symbolisch de tegenwoordigheid en kracht van God in het midden van Zijn volk. Natuurlijk speelde de ark een belangrijke rol in de relatie tussen God en Zijn volk (lees Ex. 25:10-22). Het is een feit, dat God heeft beloofd dat de ark in verbinding zal staan ​​met Zijn persoonlijke tegenwoordigheid, als Zijn volk Zijn instructies opvolgde en Hem gehoorzaamde en Hem volgde (Ex. 25:22). Maar God beperkte Zichzelf nooit tot een gouden kist, die als talisman2 gebruikt kon worden. Misschien herinnerde het volk zich de gebeurtenis toen hun voorouders de muren van Jericho zagen instorten, terwijl ze met de ark rond de stad trokken (verg. Joz. 6). Misschien dachten ze, dat ze dezelfde overwinning konden behalen, wanneer ze de ark van het verbond gebruikten. Maar wat een verschil! De vorige generatie had door geloof gehandeld volgens de verordeningen van de Heer (Hebr. 11:30). Deze nieuwe generatie volgde dit voorbeeld, maar zonder geloof. Ze hadden het ritueel, maar niet de werkelijkheid. De ark was een talisman voor haar geworden.

Het spel om God gunstig te stemmen wordt ook vandaag gespeeld. Religieus ritualisme zonder een echte geestelijke betrekking is beslist ‘gunstig stemmen’. Sommige mensen worden rond Kerstmis religieus en denken, dat ze God daarmee een plezier doen. Anderen zetten de geboortescène op met de kribbe, bijna als een offer aan God, waarop ze verwachten dat God hen op het werk, in huis of op het veld zal zegenen! Dit is niets meer dan gunstig stemmen – een poging (misschien onbewust) om God te behagen door uiterlijke handelingen in plaats van een innerlijke houding. God gunstig stemmen kan zelfs nog verraderlijker zijn, en opgroeiende christenen moeten voorzichtig zijn. Hoe zit het met het dragen van kruisen of religieuze medaillons? Is het een uiterlijk teken daarvoor, dat we trouw zijn in het geloof? Het kan zo zijn. Maar het kan ook een vorm zijn om God gunstig te stemmen. Als we denken, dat als we een religieus symbool dragen, we beter beschermd zullen zijn tegen het kwaad of dat onze gebeden sneller verhoord zullen worden, dan zijn we dit ‘gunstig-stemmen-spel’ aan het spelen. Het voortdurend uitspreken van het ‘onze Vader’, het gebed van onze Heer, het deelnemen aan de communie of zelfs het voortdurend bij zich dragen van een Bijbel kan een onbewust gunstig stemmen van God zijn. Als we denken, dat alleen het “Onze Vader” opzeggen, het routinematig ontvangen van de communie of het voortdurend bij ons dragen van een Bijbel God tevreden zal stellen, maken we ons schuldig aan het spelen van het spel van ‘God-gunstig-stemmen’. God is niet gunstig gestemd over of tevreden met religieuze alibi-acties.

Het spel van het kleineren van God

Als we 1 Samuël 4 lezen, zien we dat de ark van het verbond zelf niet in staat was om de Israëlieten te helpen. Het feit, dat de kwaadaardige priesters Hofni en Pinehas (lees 1 Sam. 2) direct betrokken waren bij deze strategie zonder waarde, is een verdere aanwijzing dat Israëls hart ver van de Heer verwijderd was. Niet alleen werd Israël grondig verslagen, maar ook de ark van het verbond werd gestolen. In hoofdstuk 5 zien we, dat de ark van het verbond zich in het land van de Filistijnen bevond. Op dat moment speelden de Filistijnen het spel om ‘God te kleineren’. Ze namen de ark en plaatsten hem in hun tempel naast hun afgod Dagon. Ze geloofden, dat het een ‘ereplaats’ was en dat de Israëlische God, in combinatie met de ark van het verbond, het verdiende om naast hun eigen God te zitten. Deze Hebreeuwse God had tenslotte de macht om plagen over Egypte te brengen (1 Sam. 4:8). De Filistijnen ontkenden niet, dat er een God voor Israël was, maar ze vernederden Hem tot het niveau van Dagon, hun vis- of graangod. We hebben gezien, dat het verkeerd was van Israël om te denken, dat de ark de magische tegenwoordigheid van God was. En het was net zo verkeerd van de Filistijnen om te denken, dat de ark een god vertegenwoordigde die Zijn positie deelt.

God wordt vandaag op dezelfde manier vernederd. Werkelijk op bijna elke universiteit en technische school wordt onderwezen, dat het christendom gewoon een andere religie is – een van de vele! Er wordt ook geleerd, dat de Bijbel slechts een van de vele goede religieuze boeken is. Dit zijn duidelijke voorbeelden van ongelovigen die God “kleineren”. Spelen ware christenen soms ook het spel van het kleineren (of vernederen) van God? Telkens als we onze prioriteiten zo stellen, dat de Heer niet de eerste plaats in ons leven heeft of we Hem met iets anders delen, dan wordt God gekleineerd. In het bijzijn van onze vrienden en kennissen wordt Hij vernederd, omdat onze getuigenis en onze levensstijl tegenstrijdig is. Hij is blijkbaar zelfs in ons denken gedegradeerd, want anders zou God op elk gebied van ons leven God zijn. Laten we niet het spel spelen van het kleineren (of vernederen) van God.

Het spel van ongehoorzaamheid aan God

In hoofdstuk 6 leren we een ander spel, die de Hebreeën zeker ook gespeeld moeten hebben. Het was gewoon het spel van ongehoorzaamheid aan God. Aan het begin van het hoofdstuk lezen we, hoe de Filistijnen een plan uitwerkten om de ark aan de Israëlieten terug te geven. Het feit dat de twee melkkoeien hun kalveren achterlieten, was voor de Filistijnen het bewijs dat hun problemen geen toeval waren (1 Sam. 6:9). De God van Israël werd verheven – boven hun goden, boven hun gezondheid, hun leven en ook boven hun vee! Aan het einde van hoofdstuk 6 lezen we, dat bepaalde mannen in Israël door God werden gedood, omdat ze het waagden om in de ark te kijken. Waarom? Omdat ze de uitdrukkelijk geschreven wet van God ongehoorzaam waren. God had geboden, dat alleen priesters en Levieten in de buurt mochten komen en de ark mochten aanraken. Anderen mochten de ark niet naderen op straffe van de dood (Num. 1:51). God meende wat Hij zei – ongeacht de omstandigheden. De mannen die ongehoorzaam waren, waren oneerbiedig en vatten de wetten van God licht op. Ze waren blij, dat de ark was teruggekeerd, maar ze waren ongehoorzaam aan de Heer. Evenmin was het onwetende ongehoorzaamheid, want de Levieten waren er om hen te informeren. Wat een les voor ons! God gaf ons Zijn Woord, om Hem te volgen en te gehoorzamen. Er staan veel leringen in de Schrift, die we nu misschien niet helemaal begrijpen of waarderen. De verschillende rollen die mannen en vrouwen in het huwelijk en in de gemeente gegeven zijn, zijn bijvoorbeeld een moeilijke aanwijzing die niet altijd gemakkelijk te gehoorzamen zijn. Maar ongehoorzaamheid aan God is “spelen met God.” Het spelen van spelletjes met God is niet voor opgroeiende christenen.

 

 

David R. Reid; © SoundWords

 

Online in het Duits: 06.01.2007, geactualiseerd: 18.12.2017.
Oorspronkelijke titel: “Playing Games with God”.
Bron: www.growingchristians.org

Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW