Ruth 1 vers 1-5:
1. In de dagen dat de richters leiding gaven aan het volk, gebeurde het dat er hongersnood was in het land. Daarom ging een man uit Bethlehem in Juda op weg om als vreemdeling in de vlakten van Moab te verblijven, hij, zijn vrouw en zijn twee zonen.
2. De naam van de man was Elimelech, de naam van zijn vrouw Naomi en de namen van zijn twee zonen Machlon en Chiljon, Efrathieten uit Bethlehem in Juda. En zij kwamen in de vlakten van Moab en bleven daar.
3. Elimelech, de man van Naomi, stierf, en zij bleef achter met haar twee zonen.
4. Die namen voor zich Moabitische vrouwen. De naam van de ene was Orpa en de naam van de andere Ruth. En zij bleven daar ongeveer tien jaar.
5. En die twee, Machlon en Chiljon, stierven ook. Zo bleef de vrouw achter, zonder haar twee zonen en zonder haar man.
In Bethlehem is hongersnood. God spreekt tot Zijn volk. Hij houdt Zijn zegen terug om hen opmerkzaam te maken op hun ongehoorzaamheid (verg. 1 Kon. 8:35). Maar de hongersnood spreekt niet alleen het volk als geheel aan, maar met haar beproeft God ook het geloof van het individu.
Elimelech valt het zwaar om daarin de hand van God te zien en zichzelf te vernederen. Hij vraagt niet naar de oorzaak van de hongersnood, maar ziet alleen de druk en het uiterlijke persoonlijke nadeel. Hij noemt zijn zonen “ziekte” (Machlon) en “pijn” (Chiljon). Uiteindelijk wordt de druk hem te zwaar. Hij neemt zijn familie en vlucht naar Moab.
Moab is een zorgeloos volk, een land waar geen geloofsbeproevingen zijn (verg. Jer. 48:11). Het ligt niet ver van Israël. Er is eten. Het is dus voor de hand liggend voor Elimelech om met zijn gezin een tijd lang zijn land te verlaten en daarheen te gaan.
Geloofsbeproevingen zijn voor het moment geen reden voor vreugde. Hoe voor de hand liggend is het om te vluchten. Slechts gedurende een tijd ontsnappen aan de druk! In de wereld is geen dergelijke druk. Maar is ontvluchten echt de oplossing? Elimelech en zijn zonen vinden de dood in Moab.
De oplossing ligt niet in de wereld, maar in Christus, de ware Boaz. In de wereld is welliswaar voedsel, maar het is niet de “spijs van het land” dat de honger van de ziel stillen kan. Christus is het “brood uit de hemel”. “Hij die tot Hem komt, zal nooit meer honger hebben” (Joh. 6:35). Uiterlijk brengt een leven in de wereld misschien verlichting, maar de innerlijke mens zal onvermijdelijk verkommeren.
Ware verlichting is er alleen in de gemeenschap met de Heer Jezus. Het helpt ons achter alles de liefdevolle hand van God te zien, Zijn doel met ons te herkennen en door de geloofsbeproeving gesterkt te worden.
Marco Leßmann, © www.bibelstudium.de
Geplaatst in: Christendom, Geloof, Toekomst
© Frisse Wateren, FW