Rusland, de Oekraïne en Europa (4)

De Russische aanval op Oekraïne: Zijn er goede en slechte regeringen?

Leestijd: 7 minuten

Niet alleen ongelovige mensen, maar ook veel christenen reageren verontwaardigd op wat de Russische president in Oekraïne heeft gedaan. Dat is te begrijpen. Zoiets komt niet overeen met hun waarden. Het leed dat Vladimir Poetin talloze mensen, gezinnen, kinderen, ouders, enz. in Oekraïne heeft aangedaan, is onvoorstelbaar verschrikkelijk. Men kan alleen maar bidden voor de mensen daar en zijn eigen huis openhouden voor vluchtelingen uit dat land.

Maar is deze (politieke) verontwaardiging en “verbijstering” werkelijk gerechtvaardigd, gezien wat Vladimir Poetin met dit besluit tot oorlog heeft besloten? Gaat Poetin uit van andere principes dan de andere regeringen? Wat kunnen we verwachten van “seculiere” regeringen? Handelen zij anders dan “christelijke” regeringen? Is er misschien een “goed” en “kwaad” in deze?

Nu zijn er inderdaad politieke en militaire beslissingen die voor iedereen duidelijk “boosaardig” zijn. Die mensen doden, vermoorden en hun bestaan vernietigen. Zulke bevelen zijn in elk opzicht verkeerd. Maar is dit het enige criterium voor een oordeel?

Er zijn ook andere zienswijzen. In de afgelopen dagen hebben wij moeten leren dat er regeersystemen zijn die duidelijk superieur zijn aan democratieën als het gaat om het afdwingen van politieke belangen. Eigenlijk hadden we dit al van vroeger kunnen weten. Maar mensen zijn erg snel om zulke dingen te onderdrukken. Dit geldt ook voor ons gelovigen.

Volgens de grondwet van 12 december 1993 noemt Rusland zichzelf een “democratische federale constitutionele staat met een republikeinse regeringsvorm” en een semi-presidentieel regeringsstelsel. In de praktijk is dit land echter een monarchie, die momenteel wordt geregeerd door Vladimir Vladimirovitsj Poetin. Hij regeert over zijn staat op vrijwel dezelfde wijze als tsaren of keizers in andere keizerrijken dat deden. En de door velen zo bejubelde democratie heeft laten zien waartoe zij politiek (niet) in staat is. Solidariteitsbetuigingen van landen als Duitsland worden door de inwoners van Oekraïne als puur cynisme opgevat (intussen heeft de Duitse regering wel wapens beloofd, na een paar dagen oorlog). Zo heeft de Duitse “politiek” aan Oekraïne 5.000 militaire helmen geleverd om te kunnen overleven in een oorlog tegen een land als Rusland, dat op militair gebied zeer technologisch is. Dit is hoe “goede regeringen” elkaar “steunen.” Intussen weten we dat onder morele, politieke en militaire druk andere beslissingen werden genomen. Zouden ze zijn gekomen als Rusland Oekraïne binnen twee dagen had ingenomen? Niettemin – men moet erkennen hoe snel de beweging tot deze besluiten is gekomen!

Een “goede” regering …

Wat is hierin van belang voor ons christenen? In de afgelopen twee jaar heeft men steeds weer gehoord over de “goede regering” met goede plannen. Kritische vermaningen werden af en toe beantwoord door ons te herinneren aan het “goede” dat het doel van de regering zou zijn met dit of dat besluit. Nu laat God ons zien wat staatsmachten te maken hebben met “goed.” Misschien is dit een herinnering op het juiste moment. Enkele tientallen jaren geleden hebben wij gelovigen dit al eens op bittere wijze moeten leren, nadat wij het zicht hadden verloren op het feit dat de leidinggevenden deel uitmaken en blijven uitmaken van het systeem van Satan*. Dit geldt evenzeer voor democratische regeringen als voor monarchale of andere regeringsstelsels. Wij leren dit onder meer uit 1 Korinthe 2 vers 6 en Lukas 4 vers 6. De duivel is de god van deze eeuw (2 Kor. 4:4). De machthebbers behoren ook tot deze wereld en zijn strategen.

Het is interessant dat sommigen in de afgelopen twee jaar parallellen hebben getrokken met de periode van de jaren dertig in de vorige eeuw (en met de “DDR-periode”)*. Anderen hebben deze vergelijkingen verontwaardigd van de hand gewezen. Nu heeft de Russische president deze vergelijking getrokken en dingen beweerd met betrekking tot Adolf Hitler die (uiteraard) volkomen onjuist zijn. Toch is het opvallend dat velen zich aan die tijd herinnerd voelen. Waarom nu? Het ene land erkent niet langer de “soevereiniteit” van het andere, maar beweert eenzijdig die grenzen te herdefiniëren. Zo was het voor de tweede wereldoorlog …

Leerpunten

Wat laat dit ons zien, in de context van de Bijbel? Wat leren we ervan voor ons?

1. Wij moeten opnieuw leren, dat de wereld werkelijk de wereld is en blijft. Wij moeten ons ontdoen van de illusie dat er christelijke regeringen zijn (er zijn waarschijnlijk christenen die in de regering zitten – iets heel anders!). Natuurlijk zal een monarchale of democratische, een communistische of sociale regering ook beslissingen nemen die niet verkeerd zijn. Dit geldt evenzeer voor Rusland als voor Duitsland. Maar vele beslissingen (huwelijk, onderwijs, abortus, enz.) tonen ook in ons land aan dat er niet zoiets bestaat als een “goede” regering.
2. Wij moeten wachten op het Duizendjarig Rijk, totdat er werkelijk een uitvoerende macht zal zijn door de Heer Jezus Christus, die op een absolute manier “goed” genoemd kan worden. Het zal in alle opzichten “goed” zijn.
3. Deze wereld zal snel terugkeren naar het “normale leven.” De beurzen hebben dat laten zien … Onze samenleving zal hetzelfde doen na de opname van de gemeente; zij heeft dit reeds gedaan na de bezetting van de Krim, enzovoorts. En wat er schuilgaat achter de maatregelen die bijvoorbeeld door Duitsland slechts onder grote politieke en morele druk van buitenaf als sancties werden gesteund (b.v. afscheiding uit het SWIFT-systeem), zal iedereen die er een beetje over nadenkt, herkennen. De “goede” machthebbers zijn bezorgd, dat zijzelf daarbij niet te veel schade lijden (wat uit economisch oogpunt begrijpelijk is), zelfs indien de werkelijke schade voor Rusland binnen de perken wordt gehouden. En wanneer het tot nieuwe samenwerking komt tussen politiek en bedrijfsleven met zo’n “slechte” regering, zullen we de komende jaren zien …
4. De duivel heeft een stevige greep op deze wereld. Hij heeft altijd één doel voor ogen: Christus schaden, God terzijde schuiven. Hij bereikt dit doel het best wanneer hij mensen kan ” bewaren ” in een toestand van verlorenheid. Hij wil oorlog en geen vrede. Hij wil christenen in slaap brengen en ervoor zorgen dat de verlosten geen helder zicht meer hebben op de waarheid, op de Heer Jezus, op wat van de wereld is, op wat slecht is en in tegenstelling daarmee werkelijk goed. Hij wil de gelovigen slaperig maken en hun vermogen om te beoordelen vertroebelen. Deze tegenstander is buitengewoon machtig en sluw tegelijk. In de loop van vele eeuwen zijn niet alleen ongelovige mensen, maar helaas ook wij gelovigen steeds weer in die val gelopen.
5. Wij moeten God boven alles en achter alles zien. Hij heeft een plan met deze aarde, met de gebeurtenissen op deze aarde en ook met ieder van de Zijnen. Hem loopt niets uit de hand. Zijn doel is om Zijn Christus als de Heerser hier op aarde in te voeren. Hij zal over alles heersen als de “Koning der koningen en de Heer der heren” (Openb. 19:16). Maar om dit te laten gebeuren, moet de zogenaamde christelijke wereld geoordeeld worden in de vorm van het Romeinse Rijk (in Israël) (Openb. 19:17-21). Daartoe moet het ongelovige Israël onder de toekomstige “valse koning” (valse profeet, Openb. 19:20; 20:10; verg. Joh. 5:43) op de Olijfberg en in de omgeving daarvan terechtgesteld worden (Zach. 14). Daartoe moet ook de Assyriër (Syrië, Turkije, Irak, Iran, enz.) op dezelfde plaats overwonnen worden (verg. ook Jes. 31:4-8). En Rusland, dat achter deze Assyriër staat, zal door zijn macht tot zulk een arrogantie worden verleid, dat het zelfs na het begin van het Duizendjarig Rijk tegen Christus zal durven ingaan (Ezech. 38,39).
   Niemand hoeft dus verbaasd te zijn over wat er nu rond Oekraïne gebeurt. Dat maakt dit optreden nog niet goed en Satan weet ook niet in hoeverre hij met deze agressie Gods plannen dient. Tegelijkertijd weten wij niet hoeveel stappen er nog gezet zullen worden in deze of gene richting, mogelijk heen en weer, totdat deze aarde werkelijk is voorbereid op de tweede komst van de Zoon des mensen (in macht en heerlijkheid). Maar alles dient uiteindelijk het raadsbesluit van God.
6. Het is interessant dat in het hoofdartikel van een groot dagblad op zaterdag werd gezegd: “Europa moet een kernmacht worden.”[2] Wat tot voor kort ondenkbaar leek, wordt nu in Duitsland openlijk besproken. En dat is precies hoe het zal gebeuren. Want het nieuwe Europa is het oude Romeinse Rijk. Het zal een politieke en militaire wereldmacht zijn. Dat is – op dit moment – ondenkbaar zonder kernenergie. Europa zal op gelijke voet staan met Rusland – dat mag dan vandaag de dag economisch het geval zijn, militair is het dat allerminst. Dat zal veranderen.
7. Wij wachten niet in de eerste plaats op dit moment, ook al verheugen wij ons zeer over de verschijning van de Heer Jezus Christus (2 Tim. 4:8). We wachten op de opname van de gemeente! Wij zijn hemelse christenen die nu al bij de hemel horen omdat Christus in de hemel is. Het besef dat Hij zal wederkomen, bewaart ons daarin, om een waarlijk hemels christendom te leiden.
8. God gebruikt deze ontwikkelingen op aarde die vandaag plaatsvinden vóór de opname van de gemeente om ons ook innerlijk te vormen. Stellen wij ons vertrouwen in regeringen of in God? Hij wil ons duidelijk laten zien wie er achter de daden van deze aarde zit: de vijand. En wie staat boven dit alles: God zelf. Hij wil, dat wij onze toevlucht niet zoeken bij mensen en menselijke staatsmachten, hoe “goed” die op het eerste gezicht ook mogen lijken, maar dat wij ons laten vormen door vrees voor God en gehoorzaamheid aan Hem. Hij laat ons zien dat er geen “goede” of “slechte” regeringen zijn, hoewel ze allemaal deels goed en deels direct kwaad doen. “Goed” is één: God (Mark. 10:18).
9. Zelfs als uitvoerende machten zoals Nero christenen willen onderdrukken en schaden, zijn wij als verlosten niet geroepen om daartegen te demonstreren (of het nu tegen oorlog is of zelfs tegen gezondheidsmaatregelen!). We moeten gewoon de machthebbers gehoorzamen. Maar dit betekent niet, dat wij de (im)moraliteit en het geweld van deze regeringen niet hebben te veroordelen. Paulus wist wat er achter de Romeinse keizer zat. En toch was hij gehoorzaam aan hem, voor zover hij God niet ongehoorzaam hoefde te zijn. Laten we dat blijven doen.
   “… vreest God, eert de koning” (1 Petr. 2:17) betekent dus niet goed te noemen wat hij in boosheid heeft besloten. Maar het betekent wel, dat men zich aan hem onderwerpt (Rom. 13; Titus 3) en hem niet lastert (Jud. 8). Zij die de duivel bespotten zullen ook zijn werktuigen onderschatten. Zij zijn nog niet door hem geïnspireerd, zoals de Romeinse keizer en de antichrist dat zullen zijn (Openb. 13). Maar als de macht van de lucht, de geest die nu werkzaam is in de zonen der ongehoorzaamheid (Ef.2,2), moeten noch hij, noch zijn instrumenten worden onderschat.

* Opmerking: Sommige dingen worden in dit artikel belicht vanuit Duitse geschiedenis of vanuit Duits oogpunt.

Manuel Seibel; www.bibelpraxis.nl

Gepubliceerd in het Duits: 28.02.2022. Laatste verandering: 11.03.2022 10:11.

Geplaatst in: Christendom, Toekomst
© Frisse Wateren, FW