Rooksignalen van God …
of: wanneer God anders verhoort!
Als enige overlevende van een schipbreuk spoelde hij aan een strand van een eenzaam eiland aan. Hij bad vurig tot God om redding uit zijn positie en zocht dagelijks de horizon af naar een hoopvol teken. Toen na dagen zich niets voordeed, bouwde hij uit drijfhout een kleine hut ter bescherming tegen het weer …
Als enige overlevende van een schipbreuk spoelde hij aan een strand van een eenzaam eiland aan. Hij bad vurig tot God om redding uit zijn positie en zocht dagelijks de horizon af naar een hoopvol teken. Toen na dagen zich niets voordeed, bouwde hij uit drijfhout een kleine hut ter bescherming tegen het weer.
Op een dag, nadat hij op het eiland naar iets eetbaars gezocht had, kwam hij terug en vond zijn kleine hut in vlammen terug. Sterke rookwolken stegen op naar de hemel. Met ontzetting staart hij naar de restanten, en treurig en woedend riep hij tot God: “Waarom hebt U mij dat aangedaan?” Daarop sliep hij in.
De volgende morgen werd hij door een sirene van een naderend schip gewekt, dat op het eiland afvoer. Het kwam om hem te bergen. “Hoe wisten jullie dat ik hier ben?”, vroeg hij verward. “Wij zagen uw rooksignaal”, antwoordden zij.
Hij erkende dankbaar: God werkt ook in de donkere uren van het leven. Wanneer dan ook onze “hutten” afbranden – en er ontstaat een onbegrijpelijke levenssituatie -, dan moeten wij bedenken: Het kunnen rooksignalen van de genade van God zijn.
© Folge mir nach
Geplaatst in: Geloof
© Frisse Wateren, FW