“O God, U bent mijn God! U zoek ik vroeg in de morgen; mijn ziel dorst naar U, mijn lichaam verlangt naar U in een land, dor en dorstig, zonder water.”
Wat een verkwikking moet het voor het hart van God zijn, wanneer Hij ziet, hoe Zijn kind zó naar Hem verlangt en zorg heeft over de verheerlijking van Zijn Naam, zoals dit in bovengenoemd vers aan het licht treedt! Daarbij mogen we niet vergeten, dat op deze plaats alles tegen de gelovige is. Wanneer het zo gesteld is met een ziel, dan schijnt het ‘eigen ik’ geheel op de achtergrond geraakt te zijn, en treedt het leven uit God naar voren. Wat een kostbare vrucht voor het oog van God in deze dorre, vruchteloze woestijn, deze wereld!
Weliswaar is het gezegde in volledige mate én te allen tijde alleen op één Persoon van toepassing, en deze Ene is Christus. Voor Hem was de wereld en zelfs Israël, als heiligdom van God, een dor en dorstig land; en toch was en bleef Zijn eerste zorg altijd de verheerlijking van Zijn God en Vader. Hij is het heerlijke, volmaakte Voorbeeld voor alle kinderen van God, en waarlijk, Hij is de trouwste navolging waard. Deze wereld kon Hem niets bieden. Al Zijn bronnen waren boven. Hij vertrouwde op God en wachtte op Hem. Nooit kwam er een klacht over Zijn lippen.
O, wanneer ook u deze dorst van deze wereld voelt, mopper dan niet; richt uw gedachten naar boven, drink uit de nooit uitdrogende bron, die daar altijd in dezelfde frisheid borrelt. Denk eraan dat al uw bronnen in de levende God zijn (Ps. 87:7), in uw God en Vader. U bent een kind van de familie van God, een lid van het lichaam van Christus. Probeer daarom in overeenstemming met zulke hoge, voortreffelijke voorrechten waardig te wandelen.
Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW