“Kostbaar is in de ogen van de HEERE de dood van Zijn gunstelingen.”
De bloemen voor de Meester
Vele jaren geleden zorgde een tuinman met grote toewijding en vreugde voor de prachtige tuin van een man van adel. Toen de tuinman op een ochtend de tuin binnenkwam, wilde hij zijn lievelingsbloemen zien. Tot zijn schrik ontdekte hij echter dat ze allemaal waren geplukt. Verontwaardigd ging hij toen naar zijn helpers en vroeg hen: “Wie heeft mijn bloemen gestolen?” Eén van hen antwoordde: “De heer van het huis kwam vanmorgen zelf de tuin in, plukte de bloemen en nam ze mee naar zijn huis. Hij wilde van haar schoonheid genieten.” Het gezicht van de tuinman klaarde op. Het was hem duidelijk, dat de eigenaar van het landgoed het recht had om tot zijn vreugde de mooiste bloemen te plukken. Zo werd hij weer rustig en tevreden.
Soms scheurt de dood een vreselijk gat in de kleurrijke, mooie wereld van het gezin. De vreugde van de geliefde moet wijken voor het zwarte verdriet. De smart is groot. Maar is het dan niet zo, dat de Heer Jezus in zekere zin een bloem heeft geplukt tot Zijn vreugde? Hij, aan Wie alle verlosten toebehoren, roept hen tot Zich in Zijn heerlijkheid wanneer Hij wil.
Terwijl ik deze regels schrijf, denk ik aan mijn grootvader, die ooit liefdevol en droevig sprak over zijn zoon, die hij moest opgeven toen deze nog een kind was. Maar plotseling verscheen er een glimlach op zijn gezicht en hij zei: “Ja, we hadden hem lief. Maar de Heer Jezus had hem nog meer lief dan wij. En daarom nam Hij hem tot Zich”. Deze gedachte stelde hem duidelijk gerust. Hij wist: de “bloem” was niet verloren, maar was nu bij de Heer, tot Zijn vreugde.
Gerrid Setzer;© www.bibelstudium.de
Online in het Duits sinds 23.04.2009.
Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW