4 jaar geleden

Psalm 116

De tot zichzelf sprekende en de God lovende psalmist …

Deze psalm is een heel persoonlijke psalm. De psalmist verwijst in totaal 37 keer naar zijn eigen persoon. Hij laat ons onder andere delen in wat hij met zijn mond heeft gedaan of doen wil.

In de eerste 6 verzen (vs. 1-6) beschrijft hij, hoe hij zijn stem in nood verhief tot God. Hij vond een antwoord, omdat God genadig, rechtvaardig en een Ontfermer is, en omdat hij eenvoudig op Hem vertrouwde. Dit brengt hem ertoe om in al zijn dagen op aarde God aan te roepen. – Eerdere verhoringen op gebeden zouden ons moeten motiveren om nu en in de toekomst om de verhoring op onze gebeden te vragen.

Vervolgens beschrijft hij, hoe hij tot zijn eigen ziel spreekt (vs. 7-9). Hij had verlossing uit grote nood ervaren en wil nu zijn ziel, die nog steeds gekweld was, tot rust brengen. Hij herinnert zich aan de redding en wil zijn leven leiden in het licht voor het aangezicht van God. – Ook wij moeten ons in het licht van de bemoedigende ervaringen uit het verleden tot rust laten brengen en willen leven voor de God, Die zo grote dingen voor ons gedaan heeft.

Dan kijkt hij terug op de tijd, toen hij in crisis verkeerde (vs. 10-11). In deze crisis sprak hij in geloof met anderen. Hij getuigt van zijn God, zelfs wanneer de banden van de dood hem hebben aangegrepen. Zijn vertrouwen in God opende hem de mond. Tegelijkertijd was hij ontsteld, bij het zien van de ontrouw en onwaarachtigheid van de mensen in de crisis.

Het laatste deel van de psalm gaat voornamelijk over de psalmist die zijn God loven wil. Hij wist niet hoe hij de reddingen moest vergelden, behalve dan door de “beker van het heil” op te heffen en de genadige God te prijzen in de tegenwoordigheid van het hele volk.

Vier vragen rijzen nu op:

Bidden wij tot God in tijden van nood?
Getuigen wij van God in nood?
Roepen wij onze ziel tot rust als de nood voorbij is?
Loven wij God voor Zijn reddingen?

Online in het Duits sinds 29.04.2020.