Alle rivieren gaan naar de zee …
“Alle rivieren gaan naar de zee, toch raakt de zee niet vol. Naar de plaats vanwaar de rivieren kwamen, daarheen keren zij terug, om vandaar weer te gaan stromen.”
De wijze Salomo zei ooit: “Alle rivieren gaan naar de zee, toch raakt de zee niet vol”. De zee is het menselijk hart. Als je elke stroom van aardse genoegens in zulke onbevredigde harten zou kunnen laten binnenstromen, zouden ze nog steeds onbevredigd en ontevreden blijven. Mensen jagen naar bevrediging, waar die niet te vinden is. Een ijsberg geeft geen warmte, zout heeft geen zoetheid en wijn kan niet uit rapen worden geperst. Het hart van de mens is gemaakt voor God en alleen God, in Christus, kan het vullen en bevredigen. Rijkdom, roem en genoegens brengen alle geen voldoening in het hart.
Zelfs religie kan het hart niet bevredigen. De meest trieste mensen ter wereld zijn religieuze mensen. (Ik bedoel onbekeerde mensen). Ze kennen Christus niet als hun Verlosser, dus missen ze de feitelijke inhoud van wat Jakobus de reine en onbevlekte godsdienst (of religie) noemt (Jak. 1:27). Je eet de bittere sinaasappelschil, maar hebt nog nooit het heerlijke vruchtvlees van binnen geproefd. Geen wonder, dat mensen innerlijk verdriet en somberheid verbinden met religie. Christus brengt vreugde in elk hart dat Hem bereidwillig aanneemt. Open je hart voor Hem, ontevreden ziel, en laat Hem je voldoening geven voor je gewonde hart! Hij wil het vullen met Zijn eigen Persoon.
“Ik ben gekomen opdat zij leven hebben, en het overvloedig hebben” (Joh. 10:10).
“Komt tot Mij, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven” (Matth. 11:28).
Christopher Knapp; © www.bibelstudium.de
Online in het Duits sinds 16.11.2014.
Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW