Bijbelgedeelte: Mattheüs 26 vers 51
Stap 4: Petrus reageert vleselijk
“En zie, een van hen die bij Jezus waren, stak zijn hand uit, trok zijn zwaard, trof de dienaar van de hogepriester en sloeg hem het oor af.”
Uit Johannes 18 weten we dat deze “krijgshaftige discipel” Petrus was. Omdat Petrus niet gebeden heeft, mist hij nu de geestelijke kracht om te doorstaan wat hem te wachten staat. Petrus was altijd snel met handelen. Deze man, vaak zo zelfverzekerd, slaapt waar hij wakker zou moeten zijn en slaat toe waar hij kalm zou moeten zijn. Zijn anders vaak goede spontaniteit leidt hier tot zonde.
Zodra wij niet meer in gemeenschap met de Heer en in afhankelijkheid van Hem handelen, leidt dat zeer snel – zoals bij Petrus – tot vleselijke ijver. Petrus was nog steeds, plaatselijk gezien, dicht bij de Heer, maar zijn hart was het niet meer. Dit is een belangrijke les voor ons leven. Waar we ons plaatselijk bevinden is ook belangrijk, maar waar ons hart ligt is nog belangrijker.
Men zou kunnen zeggen, dat Petrus menselijk gezien moedig was, maar de Heer had eerder in de Bergrede tegen Zijn discipelen gezegd, dat zij hun vijanden moesten liefhebben. Daarin zien we ook dat deze woorden blijkbaar niet meer “present” waren voor Petrus. Hij kende ze waarschijnlijk wel, maar in de situatie was het effect van het Woord er niet.
En kon de Heer Zichzelf ook niet verdedigen? Was Hij het niet die de storm tot zwijgen had gebracht, de zieken had genezen en de doden had opgewekt? Ja, Hij was dezelfde en natuurlijk had Hij Zijn vijanden kunnen vernietigen met één woord van Zijn macht. Toen Hij hen alleen maar vertelde wie Hij was, deinsden zij achteruit en vielen op de grond! Hij had 12 legioenen engelen kunnen roepen om te helpen. Maar dit alles was niet de wil van de Vader, want Hij moest lijden en sterven. Daarom liet de Heer Zich gevangen nemen zonder Zijn macht te gebruiken.
Dit spreekt ook onze harten zeer aan. Zodra wij niet meer in innerlijke gemeenschap met de Heer leven, moeten wij bekennen, dat Zijn Woord vaak niet meer zo aanwezig is in ons leven. We proberen dingen in eigen hand te nemen, te vechten waar we niet moeten vechten. Het probleem is vaak, dat wij niet langer de wil van de Vader voor ogen hebben maar onze eigen wil. Helaas heeft dit al tot veel schade geleid, niet alleen voor ons, maar ook voor anderen.
Laten wij elkaar aanmoedigen om dagelijks ons hart te richten op het Woord van God en op het gebed. Dan zullen we de wonderbaarlijke persoon van de Heer niet uit het oog verliezen. En dan vertrouwen we op Zijn kracht en leren we de wil van de Vader te aanvaarden. Dit zal zeker een zegen zijn voor ons en voor anderen!
Wordt DV vervolgd.
Manuel Dietermann; © www.bibelstudium.de
Online in het Duits sinds 17.06.2021.
Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW