Openbaring 2:10

In de ‘Toren van lijden’

Marie Durand – een hugenote – schreef, op 23-jarige leeftijd, in haar dagboek: ‘Als mijn Verlosser het wil, dan ben ik bereid om Zijn heilig evangelie met mijn eigen bloed te ondertekenen’. Kort daarna, in 1738, werd zij met vele anderen die in het huis van haar ouders samenkwamen, gearresteerd. Vrouwen en mannen werden naar aparte gevangenissen gebracht. De vrouwen werden naar een vesting bij de Middellandse Zee gebracht en in de ‘Toren van lijden’ opgesloten. Daar mocht deze jonge vrouw voor haar medegevangenen tot grote troost en zegen zijn. In een ronde molensteen, de enige zitplaats die er was, kraste zij met veel geduld met haar nagels het woord: ‘Resistez’ (Houdt stand).
Na verloop van 38 jaar, nadat Ludwig XVI in het jaar 1776 geloofsvrijheid had aangekondigd, gingen de deuren van de gevangenis open. Als vrouw van 61, lichamelijk een wrak, verliet zij de gevangenis. Twee jaar later mocht ze ingaan in de vreugde van haar Heer.
Wat is zij trouw geweest aan haar Redder! Met een heilige vastbeslotenheid stelde zij zich aan de zijde van de Heer Jezus. Zij heeft in die 38 jaar ontzettend veel geleden uit liefde tot Hem. Wat zal de Heer haar eens een heerlijke kroon kunnen geven!

Wij leven in een tijd waarin wij door de genade van God geloofsvrijheid hebben. Daarvoor kunnen we Hem nooit genoeg danken. Maar hoe staat het met onze vastbeslotenheid ten opzichte van de Heer? Hoer is het met onze toewijding aan Hem? Zijn wij in deze donkere dagen van de eindtijd getuigen voor Hem? O, laten we ons toch niet voor het evangelie schamen! Laten wij er eens over nadenken of ook wij bereid zijn Zijn heilig evangelie met ons leven te ondertekenen.

Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW