“Gelukkig hij die leest en zij die de woorden van de profetie horen en die bewaren wat daarin geschreven staat; want de tijd is nabij!”
Voordat de Heilige Geest met de eigenlijke mededelingen van de Openbaring van Jezus Christus begint, geeft Hij aan allen die aandacht aan het Woord schenken, een bijzondere belofte. Deze mogen wij op het hele Woord van God toepassen, want profetie is niet alleen de aankondiging van toekomstige dingen, maar ieder appél van de Geest van God aan hart en geweten.
Welgelukzalig wordt diegene genoemd, “die leest”. Zou er een duidelijker getuigenis gegeven kunnen worden, hoe belangrijk het is om persoonlijk in stilte met Gods Woord bezig te zijn? Hoe nodig heeft ieder van ons dit alleen zijn met God, waar het hart zich voor Hem opent, en door Zijn Woord wordt gevormd. Laten we ons deze waardevolle ogenblikken niet laten ontroven, noch door de bezigheden van onze tijd, noch door traagheid!
Verder worden degenen gelukzalig geprezen, “die horen”. De horende is dus niet alleen. Wat een opwekking voor het geloof als wij samen met gelijkgezinden Gods Woord horen. De indrukken die wij daar ontvangen zijn van andere aard en vullen datgene aan, wat wij in de stilte hebben gevonden. Soms horen wij leringen, waarnaar we zelf nooit gezocht zouden hebben. Nooit zou iemand zonder noodzaak het gezamenlijke luisteren naar het Woord van God moeten verzuimen, met de verkeerde gedachte dat de ontgane zegen thuis kan worden vervangen.
Tenslotte komt het daarop aan om wat ontvangen is te “bewaren”. Niet het begrip, hoe noodzakelijk het ook is, wordt door God gewogen, maar de waardering en de trouw waarmee we Zijn mededelingen aannemen. Laten wij daarbij Lukas 2 vers 50 en 51 ook nog lezen.
Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW