Mattheüs 17:2,3

Daar op de berg werd een heel belangrijk feit onthuld, hetgeen voor ons de moeite waard is te overdenken. Mensen, zwakke schepselen zoals u en ik, waren hier samen verenigd met de Zoon des mensen in Zijn heerlijkheid. Dàt is het belangrijke gebeuren! Mozes en Elia hadden eens beiden gefaald in hun verantwoordelijkheid en werden ter zijde gesteld, voordat zij de weg van het geloof tot het eind toe konden volbrengen. De zegen die verbonden is met het volharden tot aan het einddoel, werd hun ontnomen. Bij Elia tenminste voor zover het om zijn profetentaak ging. Laten we niet vergeten dat dit twee grote mannen waren, voorbeelden voor oud en jong.

Mozes sloeg tweemaal op de rots, maar vergat de Heer te heiligen “voor de ogen der kinderen van Israël” (Numeri 20:12). Daarom moest hij op de berg Nebo, met het beloofde land voor ogen, sterven.Elia ging onder een jeneverboom liggen en wenste te sterven. Eigenlijk diende hij zijn beklag in bij God vanwege het volk en daarom moest hij zijn profetenambt neerleggen en Elísa zalven.

En toch … wat een wonderbare genade! Beiden zijn in dezelfde heerlijkheid als de Heer der heerlijkheid. De heerlijkheid die alleen Hem toekomt, maar die vanwege de kracht van Zijn werk ook de Zijnen ten deel valt. Beiden spraken met Hem, een teken van volmaakt vertrouwen.

Wat zijn de gevolgen van Zijn werk toch heerlijk en onnoemelijk groot!

Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW