Markus 10:47

Voor mensen die de Heer Jezus niet als Heer en Redder kennen, is Hij meestal alleen maar Jezus de Nazaréner. Dat was bij de volksmenigte in Jericho zo en dat is pas helemaal van toepassing op de mensen in onze tijd.

De blinde Bartimeüs had hierover een heel ander inzicht, dat hij alleen maar op grond van persoonlijk geloof kon hebben. Ook de mening van de meerderheid van zijn omgeving bracht hem hier niet van af. Alle Israëlieten hadden hetzelfde Oudtestamentische onderricht ontvangen: David zou een Zoon hebben Wiens koninkrijk in eeuwigheid zou worden bevestigd. God wilde Hem tot Vader zijn, Hij zou Hem tot Zoon zijn (2 Samuël 7:13-14). Op koning Salomo waren deze beloften van God niet van toepassing, nog veel minder op zijn opvolgers.

Zo kon men in Israël weten dat deze ware Zoon van David nog zou komen om Zijn rijk op te richten. Iedere Israëliet zag hiernaar uit. Maar dat de ootmoedige mens Jezus van Nazareth deze grote Koning was, wilde men niet geloven. Bartimeüs was er volkomen van overtuigd. Hij bleef erbij en dat werd zijn redding. Zijn geloof was een versterking voor onze geliefde Heer op Zijn weg naar Jeruzalem.

Tegelijkertijd legde deze man een machtig getuigenis van Christus af voor zijn ongelovige tijdgenoten. Hij deed zijn naam eer aan: Zoon van één die te prijzen is! – Nathanaël kende de Heer nog beter: “Gij zijt de Zoon van God!” (Johannes 1:50). En veel bijbelplaatsen spreken tot ons over de schoonheid en heerlijkheid van de eeuwige Zoon.

Maar om te groeien in de kennis van Christus hebben ook wij genegenheid en belangstelling voor Hem en een waarachtig geloof nodig. Nemen we alle getuigenissen over Hem met grote belangstelling en een bewustzijn van hun waarheid aan? Dat zal ook ons doen groeien.

Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW