Markus 10:33

Vele weken duurde de gewaagde onderneming van een beroemde Zuid-Tiroolse bergbeklimmer en een Duitse pool-expert die zich hadden voorgenomen te voet het Zuidpoolgebied te doorkruisen. Daarvoor moesten ze 2.430 kilometer afleggen bij temperaturen van 20 tot 40 graden onder nul. Een prestatie van uithoudingsvermogen die geen van hen beiden ooit tevoren volbracht had.

Zo gaat menigeen een unieke weg; niet alleen om wetenschappelijke ontdekkingen te doen, maar ook in het persoonlijke leven. Er zijn wegen met ernstige gevolgen van onbekende afloop, die vaak lijden met zich meebrengen.

De weg van onze Heer, die opging naar Jeruzalem waar Hij “Zijn uitgang volbrengen zou”, is echter met niets in zijn draagwijdte en zwaarte te vergelijken. Daarbij gaat het niet om Zijn lichamelijke inspanning op deze weg. Daarover weten we niets. Maar het lijden waarvan Hij van tevoren wist, dat het over Hem zou komen, was onbeschrijfelijk. Hij ging vrijwillig en bewust Zijn weg van moeite. Geen mens had Hem daartoe aanleiding gegeven, Zijn discipelen wel het minst.
Nee, de aanleiding om deze weg te gaan, was het onveranderlijke raadsbesluit dat God vóór de tijden genomen had. De Heer was Zijn weg uit Zijn onbeschrijfelijke liefde tot Zijn God en Vader begonnen. Maar Hij wilde ook de liefde van God aan ons mensen bekendmaken, want Hij kende onze last en ons toekomstig lot lag Hem op het hart.

Zo vervolgde de Heer vastberaden Zijn weg naar Jeruzalem en het ontroert ons als we zien, hoe benauwd en ontsteld Zijn ziel was. Vóór Hem lag immers het zware werk, dat Hij aan het kruis zou volbrengen, terwijl Hij wist alles wat over Hem komen zou. Wat Hij daar leed, kan geen mens begrijpen.

Houden wij ons wel eens met Zijn lijden bezig?

Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW