Maria Magdalena
Mijn Heer ging heen in donkere nacht
zo helemaal alleen
geen mens had dit toch ooit verwacht
de Zoon van God ging heen …
Volkomen leeg is nu mijn hart
vervuld met smart en leed
zo denkt Maria als zij ’t zwart
van “t graf ziet en zij weet …
Nu is ’t voorbij, Hij is niet daar
Mijn Heer, Hij is nu weg
nu is het voor mij veel te zwaar
zonder Hem, zonder Hem, o zeg …
Mijn Heer ging in die nacht alleen
om mij te redden zeg
om in mijn leven in te trĂȘen
daarom ging Hij die weg …
Het waren juist mijn zonden Heer
die U daarheen deed gaan
naar Golgotha om daar dan weer
de weg naar God te baan …
Het loon der zonde droeg U Heer
daar op het houten kruis,
gelukkig kom ik daardoor weer
voor eeuwig in Vaders Huis …
Want U bleef toen niet in het graf
de dood hield U niet vast
Maria, zei U, en zij mag
verlost zijn van haar last …
Rabboeni, Meester, is mijn woord
tot U, die voor mij stierf,
opstond, dat heb ik nu gehoord
verlossing mij verwierf …
O, Heer, U bleef toch niet alleen
Uw dood bracht vruchten voort
nu zijn er vele levende steen,
met leven door Uw Woord!
RimAli
Geplaatst in: Gedichten
© Frisse Wateren, FW