Lukas 18:13

De laatste brief van een jonge moordenaar

Lang geleden werd een brief van een ter dood veroordeelde opgenomen in een Canadees dagblad. De 22-jarige Joseph R. Oulette had aan de krant toestemming gegeven om zijn brief, die hij kort voordat z’n doodstraf werd voltrokken had geschreven, te publiceren. Hier volgt die brief:

“Het begon bij mij al als kind: mijn eerste diefstal was een paar schaatsen. Daarna werd het steeds erger. Nu heb ik nog slechts een paar dagen te leven. Hoeveel jonge mannen zullen niet precies zo leven als ik deed, zonder erbij na te denken. Wat moet het verschrikkelijk zijn voor mijn ouders, broers en zussen …! De dood is niet het ergste, maar dat wachten … Maar ook de vraag wat er na de dood zal zijn. Nu heb ik spijt dat ik nooit aan Jezus Christus en het evangelie wilde denken. Nooit heb ik echt gebeden. Anders zouden verschillende dingen wel anders gelopen zijn. Als ik nog eens de kans kreeg … Maar het is voorbij. Denk niet dat diefstal en moord mijn ergste zonden waren. Nee, de grootste zonde die ik begaan heb, is dat ik zelf mijn leven wilde bepalen en kwaad werd als er thuis uit de Bijbel werd gelezen. Aan iedereen die dit leest, wil ik zeggen: Ga daar heen waar uit het Woord van God wordt gelezen, waar verteld wordt van Jezus Christus. Dat zal jouw leven beïnvloeden. Ik zou graag willen dat mijn laatste woorden iemand op de weg zullen brengen die naar het leven leidt. Ik koos de brede weg, met als einde: het verderf! Hier in mijn cel heb ik tot God geroepen dat Hij toch om Jezus’ wil mijn zware zonden zal vergeven”.

Als dit gebed oprecht geweest is, zal God Joseph Oulette zeker verhoord hebben. ‘Velen die ter dood veroordeeld waren, maar oprecht hun zonden beleden en geloofden in de Heer Jezus als hun Verlosser, kregen vergeving,’ zo zei een prediker eens. Wat is de genade van God toch onnoemelijk groot!

Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW