20 jaar geleden

Kleine Christenen (2)

Filippi 2:25-30: “Maar ik vond het nodig Epafroditus, mijn broeder en medearbeider en medestrijder, maar uw gezant en bedienaar in mijn behoefte, naar u toe te zenden, daar hij zeer naar u allen verlangde en verontrust was omdat u had gehoord dat hij ziek was. Want hij is ook ziek geweest, [de] dood nabij, maar God heeft Zich over hem erbarmd, en niet alleen over hem maar ook over mij, opdat ik niet droefheid op droefheid had. Daarom heb ik hem met des te meer spoed gezonden, opdat u, als u hem ziet, zich weer verblijdt en ik minder bedroefd ben. Ontvangt hem dan in [de] Heer met alle blijdschap en houdt zulke [mannen] in ere; want om het werk van Christus is hij [de] dood nabij gekomen, doordat hij zijn leven heeft gewaagd om aan te vullen wat aan uw dienstbetoon jegens mij ontbrak”.

Epafroditus

Hier lezen we dus van nog een “Kleine Christen” die met de apostel Paulus was verbonden. Zijn naam is Epafroditus. De vergadering in Filippi had hem gezonden om Paulus een financiële ondersteuning voor zijn dienst te overhandigen. Toen Epafroditus nauwelijks in Rome was aangekomen, werd hij ernstig ziek en zou bijna gestorven zijn (vers 27). Epafroditus was nu bedroefd omdat hij dacht dat zijn thuisvergadering zich over hem zorgen maakte. Zij hadden hem een eenvoudige missie toevertrouwd en hij kon niet eens lang genoeg gezond blijven om de terugreis te maken! Epafroditus was op dit punt helemaal moedeloos en verward (vers 26). Waarvoor was hij eigenlijk nog nuttig, om maar helemaal te zwijgen over Christelijke dienst? Heb jij je ooit ook zo als Epafroditus gevoeld? Iedereen schijnt in staat te zijn voor Christus een normale dienst te doen, maar jij faalt altijd op de een of andere manier – Je wordt zelfs op de verkeerde tijd ziek!

Maar wacht even! Voordat je het definitief opgeeft, bekijk eens het Goddelijk commentaar over Epafroditus in vers 29 en 30. Deze “kleine” Christen moet in ere gehouden worden. Hij moest, wanneer hij thuis kwam, als een held ontvangen worden. Waarom? Omdat hij zijn leven waagde voor het werk van Christus. Epafroditus werd niet op een hoek van een straat in Rome neergestoken, omdat hij het evangelie verkondigd had, en ook werd hij niet vanwege zijn geloof in de arena van de wilde leeuwen geworpen. Nee, hij werd “gewoon” erg ziek in de uitoefening van de Christelijke dienst. Misschien kreeg hij wel de Romeinse griep.

Hoe God Epafroditus ziet, zou werkelijk een bemoediging voor ons moeten zijn. Epafroditus was bedroefd omdat hij anderen onrustig had gemaakt, maar het Woord van God eert hem als iemand die om Christus wil de weg van een martelaar is gegaan. Wat een zegen wanneer groeiende Christenen dat kennen! Natuurlijk moeten wij op verstandige wijze voor ons lichaam wat de Heer ons gegeven heeft, zorgen; maar wanneer wij tijdens de dienst voor de Heer met gevaar of ziekte in aanraking komen, kunnen we er zeker van zijn dat de Heer dit als voor Hem aanziet. De ervaring zich voor Christus in te zetten, is aanbevelingswaardig!

Wordt D.V. vervolgd.

David R. Reid, © Folge mir nach

Geplaatst in:
© Frisse Wateren, FW