4 jaar geleden

Hulp van God voor de weg van de gelovige

Numeri 9 en 10

In Numeri 9 en 10 worden ons twee grote hulpen van God voor de weg van de gelovige voorgesteld, namelijk de wolk en de twee zilveren trompetten.

De wolk staat voor de aanwezigheid van God en illustreert het wonen van de Heilige Geest op aarde.

De twee zilveren trompetten zijn een prachtige illustratie van het Woord van God.

De weg van de gelovige

Deze weg wordt ons aan de hand van het voorbeeld van Gods aardse volk in Numeri voorgesteld. Exodus beschrijft ons eerst de verlossing van dit volk en hoe het dan tot God, Die graag in hun midden wil wonen, kan naderen. In Leviticus toont God, Die nu temidden van Zijn volk woont, hoe Hij erop wacht dat de gelovige tot Hem nadert om Hem aanbidding te brengen. Numeri beschrijft de eigenlijke weg van het volk, die hen naar hun bestemming in het land Kanaän voert.

Dit pad wordt gekenmerkt door:

dat het door een woestijn voert;
dat het naar een doel leidt;
dat het getuigt van verschillende mislukkingen van mensen;
dat dit falen echter nooit Gods trouw ongedaan kan maken.

De weg van de christen draagt dezelfde kenmerken. Het voert door een wereld waarin geen verkwikking is voor het nieuwe leven, dat hij bij zijn bekering ontving. Is dat ook hoe wij dat werkelijk ervaren? Maar deze weg voert naar een prachtig doel: naar het Vaderhuis hierboven. De gedachte aan ons thuis in de hemel kan onze stappen aansporen, ons denken op wezenlijke zaken richten en ons leven vandaag al vormgeven.

Helaas is er veel falen bij de mens. De gelovige struikelt persoonlijk, en er is ook veel afwijking onder het volk van God als geheel. Maar tot op de dag van vandaag is er niets veranderd aan de trouw van God.

Hij heeft ons op deze weg niet alleen gelaten. Hij gaf ons Zijn Geest zodat Die voor eeuwig bij ons zou zijn. Dit wordt ons in beeld voorgesteld in Numeri 9 vers 15-23. Hij heeft ons ook Zijn Woord gegeven, wat ons wordt getoond in het beeld van de twee zilveren trompetten (Num. 10).

De aanwezigheid van God – Numeri 9 vers 15-23

Het verlangen van Gods hart is om te midden van Zijn volk te wonen. Hij wil graag gemeenschap hebben met mensen en heeft een weg gevonden, waarop dit mogelijk is. Hij spaarde Zijn volk voor het oordeel, dat over Egypte kwam, bevrijdde hen van de macht van Satan, bracht hen uit het land van slavernij en bracht hen tot Zichzelf (Ex. 12; 14; 19:4). God zou nu graag willen wonen temidden van dit verloste volk.

Dit wonen van God temidden van Zijn aardse volk vindt tijdens de periode van de wandel door de woestijn in de tent van de ontmoeting plaats en later, wanneer het volk het land Kanaän heeft bereikt, in de tempel. Dat was altijd de plaats die God Zich verkozen heeft.

De dag dat de tent van ontmoeting in de woestijn voor de eerste keer werd opgericht, bedekte de wolk de aanwezigheid van God “en de heerlijkheid van de HEERE vervulde de tabernakel” (Ex. 40:34,35). We vinden hetzelfde bij de inwijding van de tempel die Salomo bouwde (1 Kon. 8:10,11).

De wolk is dus het zichtbare teken van Gods aanwezigheid. Overdag was het zichtbaar als een wolk en ’s nachts leek het op vuur. De lichtwolk (Matth. 17:5) spreekt van de openbaring van de heerlijkheid van God en het vuur verspreidt licht in de duisternis van de nacht.

De Heilige Geest woont op aarde

En vandaag? Het christelijke tijdperk waarin we leven, wordt gekenmerkt door twee feiten die volledig nieuw zijn. Aan de ene kant is er een Mens in de hemel – de Heer Jezus – Die nu als ware, opgestane Mens verheerlijkt aan de rechterhand van God is. Aan de andere kant woont God, de Heilige Geest, op aarde, in elke gelovige persoonlijk en in de gemeente, dat wil zeggen in het geheel van alle verlosten.

De belangrijkste activiteit van de Heilige Geest is het verheerlijken van de Heer Jezus (Joh. 16:14). Maar Zijn activiteit bestaat er ook in ons goddelijk licht voor onze weg over de aarde te geven. Hij opent onze ogen voor het Woord van God, voor de toestand van de wereld om ons heen, voor de grondbeginselen van God, waarnaar we moeten leven, over onszelf, over onze God en voor het heerlijke doel. Hij wil ons leiden en ons de volgende stap laten zien. Op deze manier kunnen we onze weg gaan als zonen van God, die geïnteresseerd zijn in en begrip hebben voor de gedachten van God, hun Vader, en die Hem op aarde waardig kunnen vertegenwoordigen (Rom. 8:14).

Het wonen van de Heilige Geest op aarde, dus Gods aanwezigheid hier, betekent heerlijkheid en licht. Daartoe vijf lessen uit de verzen 16-22:

a) Voortdurend (vs. 16)

Dit woord wordt meerdere keren genoemd in verband met de tent van ontmoeting en zijn werktuigen. Op het brandofferaltaar moest het voortdurende brandoffer zijn en het vuur van het altaar mocht niet uitgaan. Het licht van de kandelaar moest voortdurend schijnen. De wierook op het gouden altaar moest ook voortdurend zijn, en de tafel van de toonbroden moest de broden voortdurend dragen (zie o.a. Ex. 29:42; 27:20; Ex. 25:30).

Zo was de wolk ook voortdurend op de woning en bij het volk. Allen wisten: God is er. Het bloed dat op het deksel van de ark werd gesprenkeld, was Gods voorziening en de garantie dat Hij voortdurend bij Zijn volk wonen kon. Elk jaar moest dit verzoeningsbloed daar op de verzoendag gesprenkeld worden. Daarmee was weer opnieuw de grondslag gelegd, dat God nog een jaar bij Zijn volk wonen kon. De wolk was het zichtbare teken van Zijn aanwezigheid.

Ook vandaag is vanuit Gods kant alles gebeurd, opdat de Geest van God voortdurend in de verloste mensen wonen kan. Degenen die het Woord van de waarheid, het evangelie van de behoudenis, horen en geloven, worden verzegeld met de Heilige Geest. Deze neemt Zijn intrek in de gelovige en zal hem nooit meer verlaten (Joh. 14:16).

b) Elke keer (vs. 17)

De vraag rijst nu wat de uitwerkingen zijn van het feit, dat God voortdurend bij Zijn volk woont. Hoe reageren de mensen op de beweging van de wolk? Is er van de kant van het volk ook gevolg en standvastigheid aanwezig?

Vers 17 geeft hier een mooi antwoord op. Het volk volgt de beweging van de wolk niet alleen op enkele bepaalde dagen, maar elke keer. Zodra de wolk opgeheven werd, braken ze op en zodra hij was neergedaald, sloegen ze hun kamp op. Dit spoort ons aan om de Heilige Geest onbeperkte vrijheid in ons leven te geven, zodat Hij kan werken zoals Hij wil. Hij wil graag elk onderwerp in ons leven bepalen. Niet alleen op zondag, niet alleen in de samenkomsten van de gelovigen, ook bij beroepskwesties, in het huishouden, in de vrije tijd, in de favoriete bezigheden, is het belangrijk om de Geest van God volledige vrijheid te geven. Ons hele leven moet onder Zijn leiding staan. Hij heeft alleen het beste voor ons in gedachten.

c) Het bevel van de Heer (vs. 18)

Dit vers herinnert aan de autoriteit van de Heilige Geest. Net zoals er geen verschillen in rang zijn in de godheid, is er ook geen verschil in autoriteit. God is een God, Die Zich in drie personen heeft geopenbaard: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. We mogen drie Personen onderscheiden, maar we moeten daarbij vasthouden, dat het één God is. Of de Vader, de Zoon of de Heilige Geest werkt, het is altijd dezelfde autoriteit. Het is de autoriteit van de grote, eeuwige God die hemel en aarde gemaakt heeft. Hem mogen we als Vader aanroepen en Hij woont in de Persoon van de Heilige Geest in ons. Zijn we ons altijd bewust van deze autoriteit? Laten we ernaar zoeken en daaraan gehoor geven!

d) Vele dagen – weinig dagen (vs. 19,20)

Op de weg van het volk door de woestijn waren er geen vaste regels voor de duur van het legeren of de lengte van de route. Alles hing af van de beweging van de wolk. God verwachtte dat Zijn volk eenvoudig zou volgen, wanneer de wolk opgeheven werd, en hun kamp opsloeg zolang de wolk rustte.

Als deze afhankelijkheid van de beweging van de wolk toen nodig was, hoeveel te meer is dat vandaag! Hoe moeten wij in afhankelijk van onze Heer leven! Hij wil ons graag door Zijn Geest (en Zijn Woord) leiden. Ons leven wordt niet bepaald door geboden en regels. We kennen geen feestdagen-kalender zoals die in het oude verbond. We zijn niet aan voedselvoorschriften of offerrituelen gebonden. Het Nieuwe Testament roept ons verschillende keren op om onszelf niet weer aan dergelijke regels en geboden te onderwerpen. In plaats daarvan mogen we leven geleid door de Geest van God.

Soms lijkt het ons aantrekkelijk en gemakkelijk wanneer het leven wordt bepaald door vaste regels. Goede gewoonten die ons leven een zekere regelmaat geven, zijn ook niet verkeerd. De Heer Jezus Zelf had hier tijdens Zijn leven goede gewoonten. Maar als deze verstarren tot dode tradities, die we waar mogelijk als eisen aan anderen stellen, dan gaan we te ver. God wenst, dat we in voortdurende afhankelijkheid van Hem leven, daarbij naar Zijn wil vragen en bereid zijn deze ook te doen. Dat werpt ons helemaal op God, want alles hangt af van Zijn wil. Maar het geeft ook rust, zekerheid en diepe vrede, omdat we weten, dat Zijn wil goed is. Wat een voorrecht om in overeenstemming met de wil van God de weg te gaan, die God voor ons voorzien heeft! Kunnen we op zo’n weg iets tegenkomen, dat ons zou schaden?

e) Vertrek (vs. 21)

Dit vers benadrukt nogmaals de voortdurende bereidheid om op weg te gaan. Hoe goed dat het volk in tenten woonde en zo in staat was, op te breken zodra de wolk zich ophief. Laten we nadenken over hoe diep we geworteld zijn in de aangelegenheden van deze aarde. Hoe voelen we ons als we denken, dat de Heer Jezus vandaag komen kan om ons tot Zich op te nemen? Dan zullen we alles achterlaten, wat ons nu zo belangrijk en zinvol lijkt. De voortdurende bereidheid om op weg te gaan, zal voor ons gemakkelijker zijn naarmate we in ons leven verwerkelijken, dat we daadwerkelijk door een woestijn gaan.

Zo trok het volk van legerplaats naar legerplaats. Ofwel was het onderweg naar Kanaän, ofwel het legerde daar, waar God het rust en ontspanning gaf. Terwijl het legerde, diende het God en wachtte het opmerkzaam tot de wolk optrok. Wonderbare weg! Geen twijfel over het doel, geen onzekerheid over de weg en zelfs in de woestijn een zinvol bestaan in dienst van God. Maar alles hing af van het kijken naar de wolk en het gehoorzaam volgen van de beweging van de wolk. Er is tegenwoordig een even gelukkige weg voor degenen, die de Heilige Geest in hun leven onbeperkt laten werken en Zijn leiding zonder compromissen volgen. Net als het volk van Israël weten wij van tevoren de weg niet. Maar we mogen op de goddelijke leiding vertrouwen en alles in Gods handen leggen. Wat een zekerheid en vrede geeft dat ons!

De zilveren trompetten – Numeri 10 vers 1-10

Aan het begin van Numeri 10 wordt ons een tweede hulpmiddel van God aangeboden voor de weg van het volk door de woestijn. Het zijn de twee zilveren trompetten die naar het Woord van God verwijzen. De profeet Haggaï bemoedigde de Joden die uit Babylon waren teruggekeerd door erop te wijzen, dat het Woord van de Heer en Zijn Geest in hun midden waren (Hagg. 2:6). Dat is vandaag nog steeds het geval.

Op bevel van de Heer moest Mozes twee zilveren trompetten maken. De gids verwijst hier naar de Heer Jezus, die van God tot de mensen gekomen is als apostel (gezondene) om een goddelijk getuigenis op aarde te verkondigen (Hebr. 3:1). De Heer begon dit getuigenis hier in Zijn leven. Daarna werd het door Zijn apostelen voortgezet. Vandaag is de Heer Jezus niet meer als Mens op aarde en zijn er geen apostelen meer. Maar we hebben nog steeds het getuigenis. God heeft het voor ons in de Bijbel neergelegd. Dit woord spreekt tot op de dag van vandaag duidelijk en actueel in ons leven.

Zilveren trompetten

Zilver is in de Bijbel een beeld van de verlossing. Dit thema loopt door geheel de heilige Schrift heen. Maar alleen de verlosten kunnen dit getuigenis van God begrijpen. De mededelingen van God in Zijn Woord kunnen ook worden bestudeerd door degenen, die niet in de Heer Jezus geloven. Maar de Bijbel zal voor hen gesloten blijven. Zij zullen niet erkennen wat er werkelijk in Gods hart leeft. Hij heeft Zijn gedachten aan de verlosten meegedeeld en schiep voor hen de voorwaarde om ze te kunnen begrijpen, door ze de Heilige Geest te geven (1 Kor. 2:6-16).

Het thema van verlossing laat zien, dat God Zichzelf in Zijn Woord niet voorstelt als een veeleisende God. Hij is wel een heilig God met rechtvaardige aanspraken. Maar Hij is ook een liefhebbende en gevende God: Hij gaf Zijn Zoon, Die door Zijn verlossingswerk aan het kruis op Golgotha aan al Gods eisen voldeed. Op basis van dit werk kan God geven en zegenen. Geen enkele religie kent zo’n god. Maar dit is hoe de ware God Zichzelf in de Bijbel voorstelt. Hij heeft een weg bedacht en bereid, waarop Hij mensen rijkelijk kan schenken – in overeenstemming met wat ze nodig hebben en vooral in overeenstemming met wat er in Zijn hart is.

Gedreven werk

Deze twee trompetten moesten door gedreven werk, dat wil zeggen door hamerslagen, gevormd en vervaardigd worden. De Heer Jezus moest aan het kruis op Golgotha in Gods oordeel komen om verlossing mogelijk te maken. Hij moest slag op slag ondervinden, hoe God de zonden straffen moest. Hij werd tot zonde gemaakt en heeft door Zijn sterven de verzoening bewerkt. Nu is God met betrekking tot de zonde volledig tot rust gekomen en kan Hij de zondaar vergeven. Wat dankbaar mogen we toch zijn, dat de Heer Jezus dit oordeel op Zich genomen heeft.

Een door gedreven werk gemaakt instrument duidt nog op iets anders. Het bestaat uit één stuk en garandeert een voortdurende en gelijkblijvende toon. De Bijbel bestaat uit veel boeken van verschillende schrijvers en is nog steeds een prachtige eenheid. Net zoals de trompetten uit één stuk door gedreven werk vervaardigd werden, zo is de Bijbel een eenheid, waarin alle boeken in harmonie en schoonheid zijn samengesteld. Gods Woord is geen verzameling leerstellingen of geloofsbelijdenissen, ook niet als mensen de uitspraken van de Bijbel daartoe willen reduceren. Nee, het is een wonderschoon beeld, en wij worden opgeroepen het geheel te bewaren en vast te houden. We kunnen er zeker van zijn, dat de Bijbel te allen tijde de wil van God verkondigt met een even duidelijke en onveranderlijke stem. Mensen en omstandigheden veranderen. Maar het Woord van de Heer blijft in eeuwigheid.

Wie blaast er op de trompetten?

Het was de taak van de priesters om op de trompetten te blazen. Ze verrichten hun dienst in de tent van ontmoeting en waren eraan gewend in de tegenwoordigheid van God te zijn. Ze konden de beweging van de wolk bijzonder goed en snel zien. Daarom moesten ze op de trompetten blazen, zodat het hele volk de wil van God duidelijk en begrijpelijk kon herkennen.

Ook vandaag de dag heeft God dienstknechten die op bijzondere wijze in staat zijn het Woord van God uit te leggen en voor allen begrijpelijk kunnen verkondigen. Als de Heer zulke gaven geeft, verbindt Hij daarmee de verantwoordelijkheid om ze ook uit te oefenen. Het Woord van God is een rijke schat. We mogen dankbaar zijn als er mannen van God zijn, die uit de nabijheid en de gemeenschap met God de gedachten en de betekenis van de Schrift erkend hebben en in staat zijn dit door te geven. We bezitten tot ons nut een schat van uitleggingen van de Bijbel in schriftelijke vorm.

Aan de andere kant is er in de huidige genadetijd geen speciale klasse priesters, maar een algemeen priesterschap van de gelovigen. Ieder van ons mag in onmiddellijke nabijheid van en in gemeenschap met God zijn en op de “beweging van de wolk” acht geven. In die zin kunnen we de Bijbel onder gebed lezen en er zeker van zijn, dat God zijn Woord voor ons ontsluit en Zijn wil duidelijk maakt. Misschien wil Hij ons ook gebruiken om aan anderen door te geven wat Hij ons heeft laten zien.

Verschillende signaalklanken

God had nauwkeurig vastgelegd, welk signaal voor welke situatie moest klinken. Zo kunnen wij naar de stem van het Woord luisteren, dit onderscheiden en op de betreffende situatie toepassen. Opvallend is, dat er vijf mogelijkheden zijn, die hier apart vermeld worden:

Blazend op beide trompetten om de hele gemeente te verzamelen bij de ingang van de tent van ontmoeting (vs. 3). Gods woord is de enige richtsnoer voor het samenkomen van de gelovigen.
Op één trompet blazen om de leiders bijeen te roepen (vs. 4). Leiderschap onder het volk van God kan alleen op basis van het Woord van God plaats vinden.
De onderbroken klank om het kamp op te breken (vs. 5). Het Woord van God is de richtsnoer voor ons leven, voor de hele weg door de woestijn.
De onderbroken klank als een oproep om te strijden (vs. 9). Het Nieuwe Testament maakt duidelijk dat het Woord van God als het zwaard van de Geest het wapen in onze strijd is. Dit Woord bepaalt ook de wijze waarop we moeten strijden. Het regelt alle vragen met betrekking tot de geestelijke strijd die we te voeren hebben.
Het blazen op de trompetten op de feesten en dagen van blijdschap in Israël (vs. 10). Ook vandaag is Gods Woord de bron van vreugde voor ons christenen, de richtsnoer en inhoud voor aanbidding en de grondslag van elke gemeenschap, die we met God en met elkaar hebben.

Het Woord van God is en blijft de maatstaf voor elk terrein van het leven van de gelovige. Daarin vinden we alles wat we nodig hebben om de Heer Jezus te volgen. Het Woord wordt voor ons levend gemaakt door de Heilige Geest. Deze twee Hulpbronnen voor de weg van de gelovige zullen nooit opdrogen. De psalmist maakt in Psalm 119 duidelijk, hoe rijk de bron van het Woord van God is.

Op weg naar het doel – Numeri 10 vers 33-36

Nadat de hulpmiddelen voor de weg van het geloof voorgesteld zijn, breekt het volk voor de eerste maal op. We vinden dit in het tweede deel van Numeri 10. In vers 11 staat: “Het gebeurde in het tweede jaar, in de tweede maand, op de twintigste van de maand, dat de wolk opgeheven werd van de tabernakel van de getuigenis”. De verzen 14-28 beschrijven de marsorde van het volk. “Zo braken ze op.”

Maar in vers 33 en 34 lezen we, dat de ark van het verbond van de HEERE drie dagreizen voor hen uit ging, “om een rustplaats voor hen te zoeken. De wolk van de Heer was over hen.” Toen de ark opbrak, vroeg Mozes de bescherming van de Heer voor de weg (vs. 35). Tijdens het legeren wenste hij het genot van de gemeenschap met God (vs. 36). Deze bescherming en deze gemeenschap is er zo lang, totdat we het doel in de heerlijkheid bereikt hebben.

Jaargang: 2010 – Bladzijde: 149