Alles aan u is mooi, Mijn vriendin, er is geen enkel gebrek aan u. Kom met Mij … U hebt Mijn hart veroverd, Mijn zuster, Mijn bruid …
Het is een zegen om stil te staan bij de gedachten van de Heer over Zijn volk; om te denken aan het medelijden van de Heer, en aan Zijn meevoelende liefde. Hij verheugt Zich over Zijn bruid, en Hij spreekt van haar schoonheid en van haar bekoorlijkheid. Maar hoe kan Hij in ons datgene vinden wat Hem kan verblijden? Hij vindt datgene wat de vreugde en de blijdschap van Zijn hart is, hoewel niet door wat wij in onszelf zijn. Het is allemaal het resultaat van wat Hij Zelf in ons heeft aangebracht.
Wij vinden in Christus datgene wat ons bevredigt; en Christus vindt in Zijn bruid, de gemeente, datgene wat Zijn hart in verrukking brengt. “Ah” zeg je, ”dat zal zo zijn, wanneer Hij een verheerlijkte gemeente voor Zich zal stellen, zonder vlek of rimpel of iets dergelijks (verg. Ef. 5:27). Dan zal de gemeente heilig zijn, en zonder smet. Dan zal alles wat geen waarde heeft, zijn weggedaan, en zal alleen datgene overblijven wat Zijn eigen volmaakte werk is.”
Maar dat is niet het moment waarnaar dit hoofdstuk verwijst. Die dag van heerlijkheid en grote vreugde zal komen; maar wat wij hier vinden is iets wonderbaarlijker dan wat dan getoond zal worden. Hier leren wij dat zelfs nu, terwijl wij door de woestijn trekken, op weg naar de heerlijkheid die de bruid en Bruidegom te wachten staat, Hij in de gemeente datgene vindt wat Zijn hart verrukt. Hij wacht in de hemel aan de rechterhand van de Vader op de bruiloftsdag. Terwijl Hij dan het deel van ons hart is, vindt Hij in ons het deel van Zijn hart.
Denken wij daaraan? Geloven wij, dat wij een vreugde voor Hem zijn? Wij kunnen wel van Hem zeggen, dat Hij ons hart heeft gestolen; maar wanneer Hij zegt, dat wij Zijn hart hebben veroverd (4:9), dan is dat toch iets wonderlijks. Zijn vreugde wordt in ons gevonden, in degene die Hij Zijn bruid noemt.
W. T. P Wolston; © The Lord Is Near
Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW