Hoe ver mag men gaan in de liefde?

Wij geven hier een deel van een langere brief weer, waarop in het daarna volgende antwoord wordt ingegaan.

… overigens drukken deze twee bijbelverzen (in het eerste deel van de brief gaat het om de uitleg van drie plaatsen uit het Hooglied, (2:7; 3:5; 8:4) iets heel moois uit: Wanneer twee mensen pas verliefd zijn, dan voelen zij zich in het openbaar vaak onzeker en moeten eerst nog leren met elkaar om te gaan. Maar dan moet de openbaarheid hen ook de ruimte toestaan, zodat zij elkaar ongestoord zouden kunnen leren kennen en deze kwetsbare plant van de liefde niet aan de ruwe wind blootstellen. Daarom houd ik het persoonlijk ook voor zinvol zich niet gelijk te verloven, maar eerst nog enige tijd “bevriend te zijn”. Daarbij vraag ik je er op te letten dat “bevriend zijn” niet direct betekent dat men onbetamelijke dingen met elkaar doet of dat het een “vrijblijvende liefdesbetrekking” is

…. ikzelf ben 23 jaar en (nog) niet verliefd, maar ik geniet ervan (meestal) in dit “spanningsveld van liefde” te leven, te zien waar mijn grenzen zijn, mij te beheersen, betrekkingen op te bouwen, mensen lief te hebben, mij door God te laten vergeven (dat is het beste van alles), … – en ik verheug mij op de toekomst en probeer God te vertrouwen.

Misschien ontbreekt er iets bij de jonge broeders en zusters in de gemeenten aan positieve en eerlijke omgang met hun ç, met hun gevoelens en wensen. Er is een verschil of ik mij beheers en geleerd heb met mijn vurige verlangens om te gaan, of dat ik dat allemaal verdring en mijn vrouw dan in het huwelijk daaronder te lijden heeft. Ik denk dat er sommige brusters zijn, die ons daarin zouden kunnen onderwijzen. Ik denk dat het niet voldoende is te zeggen: “Bidt en wacht, op een dag zal de Heer de ware tonen” – wij moeten ons daarop voorbereiden en leren om te gaan met dat wat in ons is. Zoals gezegd, het is een verschil of ik mij beheers of dat ik daarvoor wegloop: het resultaat is vooreerst hetzelfde, later zal het problemen geven.

PS: Er schoot mij nog iets te binnen: We moeten de omgang met meisjes leren. We moeten leren om een meisje werkelijk lief te hebben en haar niet als een object van onze lusten te zien. Het is ook goed te leren wat vrouwen van het huwelijk verwachten en zich daarop voorbereiden. Dat leert men bijvoorbeeld wanneer men goede kameraadschappelijke betrekkingen heeft of eens gemeenschappelijk aan een vrije tijdsbesteding deelneemt, waarbij men de gelegenheid heeft met elkaar te praten en elkaar leert kennen. Ik denk dat een opener en hartelijker omgang tussen de geslachten onderling goed zou doen!

Hartelijke groeten en Gods zegen

N.N.

Uittreksel uit het antwoord:

Beste …, op jouw overwegingen met betrekking tot het thema “vriendschap, omgang met meisjes enzovoorts” kan ik niet zonder enig voorbehoud ja zeggen; daarvoor ben ik in zielszorgelijke gesprekken met teveel huwelijksconflicten, respectievelijk catastrofen, in aanraking gekomen. Jouw concept verhindert latere relatieproblemen zeker niet – noch bij een Christen noch bij een niet-Christen (waarom kunnen sterren, die de “liefde” dagelijks bezingen of anderen voorspelen, privé meestal geen stabiele relatie opbouwen en belanden niet zelden bij de drugs?).

Het is immers met het spanningsveld liefde/seksualiteit net zo als met de elektrische energie. In overzichtelijke, afgegrensde banen geleid, voor daarvoor voorziene inrichtingen, bijvoorbeeld machines, geeft zij warmte of maakt enorme krachten vrij. Ieder aan het doel onttrokken of onachtzaam experimenteren met hoogspanning leidt te eniger tijd tot verwoesting en dood. – Je wilt mij laten geloven, dat jij het experimenteren met relaties en gevoelens tussen jongens en meisjes eenvoudig niet gebruikt om eens een gelukkig huwelijk te kunnen hebben (helemaal afgezien van de gevaren ). De werkelijk noodzakelijke voorbereiding op een gelukkig, levenslang huwelijk is vanwege de orde van grootte veeleisender. Natuurlijk kan ik daar nu schriftelijk niet dieper op in gaan. Daarvoor zou al een langer onderhoud nodig zijn. Laat mij er daarom eenvoudig nog enige opmerkingen en vragen toevoegen.

Niet spelen met de liefde

Men kan met de liefde niet spelen. Meisjes zijn zeer ontvankelijk voor lieve woorden en andere betuigingen van interesse, voor haar is het echter geen scherts (op louter dwaasheden reageren zij zelfs niet). Ingeval jij dan zulk een “experiment” afbreekt (voor ons mannen geen probleem), blijft bij het meisje een diep psychisch litteken achter. Mogen wij dat doen, misschien zelfs herhaaldelijk? Gods straf is streng. Het meisje, voor wie jij te eniger tijd werkelijk beslist, zal jou als vrouw nooit restloos vertrouwen (hoe zou zij dat ook kunnen!). De bedrogen meisjes aan wie jij “alleen zo maar” een beetje aandacht schonk, zou het geweten op een dag wel eens zeer veel moeite kunnen geven.

Daarbij hebben wij Christenen het zo eenvoudig. Wij hebben in alles wat de Schrift over de gemeente schrijft, onvergelijkbaar aanschouwelijk onderwijs over het huwelijk. Wij mogen onze wensen aan de Heer zeggen en alles aan Hem overlaten. Zou het werkelijk zo kunnen zijn dat wij van eeuwigheid af voorwerpen van Zijn liefde zijn, maar dat Hij ons met betrekking tot de huwelijkpartner in de regen laat staan? Kunnen wij eigenlijk wel alleen een verstandige keus maken? – Wij kennen noch onszelf noch de ander echt, en al helemaal niet de toekomst.

Moderne update van het huwelijk

Wie denkt dat de instelling van God – “het huwelijk” – een moderne update nodig heeft of ook in afgeroomde versie voldoet (genot ja, verantwoording nee), daar moet je werkelijk medelijden mee hebben, hij leeft aan het mooiste voorbij.

Maar natuurlijk kunnen wij de handen niet eenvoudig in de schoot leggen. Hoe kun je je het beste op het huwelijk voorbereiden? Alleen doordat jij alle denkbare voorwaarden schept, zodat de Heer jou op een dag een zuster, voor wie Hij gestorven is, aan wier geluk Hem zeer veel gelegen is, uit wier leven Hij vrucht voor Zich zou willen hebben, een leven lang toevertrouwen kan. Hij wil jou haar als hulp (niet als dienares/slavin) geven – weet jij al waartoe? Hoe ziet jouw levensdoel er concreet uit? Kun jij dat een meisje al precies zeggen, en kan zij zich met zekerheid als gelovige daarmee identificeren? Heb jij geleerd, grote en kleine problemen aan de hand van de Bijbel en onder gebed op te lossen? Je moet een dagelijks hoofd (niet tiran), dat betekent leider en verzorger zijn (in de zin van Efeze 5). Wat heb je tot nu toe ondernomen om de verzorging van een gezin helemaal zelf aan te kunnen? Je vrouw zal onvermijdelijk ook fouten hebben. Kun je zoiets in liefde verdragen, dat betekent, heb je het bij medegelovigen met succes beoefend? Daartoe ook gelijk bekennen en vergeven? Je zult het vast dagelijks moeten doen, wanneer je huwelijk moet blijven voortbestaan. De Heer heeft Zichzelf voor de gemeente overgegeven. Ben jij op zijn minst bereid om van enkele hobby’s, van bepaalde plannen met betrekking tot beroep en reizen of iets dergelijks afstand te doen, in het geval het welzijn van je vrouw dat vereist? Kun jij in geval van onenigheid in rust over de zaken spreken, je vrouw aanhoren, de Heer dan gemeenschappelijk om wijsheid bidden en een duidelijk antwoord afwachten? Bovenal dit antwoord ook accepteren in het geval jij je zou moeten inbinden? Neem je hieromtrent in acht in de omgang met vrienden.

In het geval jij dat alles – tenminste in beginsel – zou kunnen beamen, dan bestaat er in ieder geval wat jou betreft, gerechtvaardige hoop dat in jouw eventueel huwelijk eens twee “jij’s” en niet louter twee “ik’s” tot “wij” worden. Nu nog een vraag. Kun jij je werkelijk voorstellen dat onder zulke (voor gelovigen niet denkbeeldige) voorwaarden in de intieme relaties problemen opduiken, omdat jullie (“zonder te ver gegaan te zijn”) niet op de een of andere manier jullie liefdesbekwaamheid geoefend hebt? Het huwelijk biedt onder ideale met God overeenstemmende voorwaarden meer dan genoeg gelegenheid daartoe; natuurlijk is er ook hier een leerproces. Maar wie zou dan werkelijk kunnen ervaren, wat God met vervulde liefde voor Geest, ziel en lichaam eigenlijk schenken wil, wanneer niet twee Christenen die elkaar wederzijds als een geschenk zien en elkaar voluit mogen vertrouwen? Mensen die alleen seks zoeken en praktiseren, hebben er niet eens een idee van dat er zoiets zou kunnen zijn. Wie denkt dat de instelling van God – “het huwelijk” – een moderne update nodig heeft of ook in afgeroomde versie voldoet (genot ja, verantwoording nee), daar moet je werkelijk medelijden mee hebben, hij leeft aan het mooiste voorbij. Wij Christenen moesten ons door zulke tijdgenoten, ook al zijn er velen, op geen enkel wijze laten afbrengen van de Bijbelse visie.

Over het punt gemeenschappelijke ondernemingen zijn we het eens.

Zie achter voorgaand geschrevene alstublieft geen opgestoken vingertje, maar een oudere broeder, wiens hart het pijn doet dat vele prachtige jonge gelovigen slechts onvolkomen beleven, wat de Schepper werkelijk met het huwelijk bedoeld heeft. Ik wens jou, met het oog op ons thema, dat je persoonlijk beleven mag: “leid mij op een rotssteen die mij te hoog zou zijn” (Psalm 61:3b).

Hans Joachim Kuhley, © Folge mir nach

Geplaatst in: Actueel
© Frisse Wateren, FW