2 Samuël 12

David wordt veroordeeld

 

David heeft echtbreuk gepleegd en gemoord. Er zullen maanden voorbijgaan voordat hij weer van de gemeenschap met God kan genieten. Maar iets moet onmiddellijk zijn ziel vervullen: Afschuw, zelfverwijt, verslagenheid en dergelijke. Zijn kracht is veranderd in zomerdroogte (vgl. Ps. 32).  Zonde maakt ziek als een hond. David ervaart dat nu.

Maar God laat David niet in de steek. Hij stuurt ook geen vijandelijke legers om David tot inkeer te brengen en hem te straffen. Nee, hij stuurt een profeet. Natuurlijk niet om hem te bemoedigen, zoals eerder het geval was geweest (2 Sam. 7:4-5), maar om hem te veroordelen. Om dit te doen gebruikt hij een gelijkenis, wat een duidelijk teken is dat Davids ontvankelijkheid voor directe instructies aanzienlijk was afgenomen.

Als David de gelijkenis hoort, wordt er iets onthuld, wat men steeds weer kan vaststellen: David veroordeelt snel en hard de zonde bij anderen, maar herkent de zonde bij zichzelf niet. Hoe goed kennen we dit (helaas) uit ons eigen leven!

 

Gerrid Setzer; © www.bibelstudium.de

Online in het Duits sinds 10.03.2010.

Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW