De apostel Paulus schreef aan de Galaten over het voorrecht dat hij had om Christus door zijn leven te openbaren; om Hem levendig voor te stellen (Gal. 1:15-16). Het is het verlangen  van Paulus, dat allen die Hem hebben leren kennen als Heer en Redder, de kenmerken weerspiegelen die men in Hem ziet.

Hij schreef verschillende brieven. Elke brief is belangrijk voor ons. Vandaag zou ik uw aandacht willen vestigen op de allereerste brief die Hij schreef. De ontvangers van de brief waren jonge gelovigen … niet persé jong in leeftijd, maar zeker jong in hun christelijk geloof. Slechts een korte tijd voordat Paulus deze brief schreef hadden zij de Heer Jezus Christus aangenomen als hun persoonlijke Redder en Heer. Zij wilden Hem volgen en dienen, en zij wachtten op Zijn wederkomst – en zij deden dat onder de moeilijkste omstandigheden. Zij verkeerden in moeilijkheden en verdrukking vanwege hun christelijke belijdenis. Ik heb het over de gelovigen in Thessalonika.

Hoe zit het met ons? Hebben wij de Heer Jezus Christus aangenomen? Is Hij uw Redder? Is Hij uw Heer? Wilt u Hem werkelijk volgen en dienen? Wacht u werkelijk op Hem?

 

Laten we eens nader kijken naar deze jonge gelovigen en hoe zij het deden. Paulus geeft een opmerkelijk getuigenis van hen direct aan het begin van zijn brief. Zijn verklaring is als een openingstoespraak. Hij schrijft: “Wij danken God altijd voor u allen, terwijl wij u gedenken in onze gebeden, onophoudelijk gedachtig aan uw werk van het geloof en uw arbeid van de liefde en uw volharding van de hoop op onze Heer Jezus Christus, tegenover onze God en Vader, daar wij weten, door God geliefde broeders, dat u uitverkoren bent.” (1 Thess. 1:2-4).

Dat klinkt geweldig, nietwaar? Het is echt als het DNA van de ware christen.

Ten eerste kon Paulus danken voor deze jonge bekeerlingen. Ten tweede was hij voor hen aan het bidden. Dat is wat een goede voorganger altijd zal doen. Hij zal zoeken naar iets om voor te danken en te bidden.

Zou hij ook reden hebben om te danken voor u en mij?

 

Nu, wat was hij zich aan het herinneren? De drie vitale kenmerken die in de bovenkop genoemd worden. Het zijn innerlijke kenmerken. Niettemin kunnen ze worden gezien …

1. Het werk van het geloof: Geloof brengt ons in verbinding met de onzichtbare wereld van God. Wij geloven wat wij niet kunnen zien. Toch zijn deze dingen zo echt. Geloof is weleens vergeleken met een hand die zich uitstrekt naar de hemelse dingen die God ons aanbiedt door de Heer Jezus. “Zonder geloof echter is het onmogelijk [Hem] te behagen” ( Hebr. 11:6). Maar vertel mij eens, hoe kan ik uw geloof zien? U kunt erover praten, maar ik wil het zien. Dit is trouwens de vraag in de brief van Jakobus. Maar hij geeft ons ook het antwoord. Geloof kan gezien worden door werken (lees Jak. 2:18). Dat is precies wat Paulus getuigt aan de Thessalonicenzen. Zij hadden geloof en dit geloof werd zichtbaar door hun werken. Begrijp me nu niet verkeerd. Ik wil heel duidelijk zijn: niemand kan behouden worden door werken (Ef. 2:9). Wij doen geen goede werken om iets te ontvangen. Onze goede werken zijn het antwoord op wat de Heer Jezus voor ons heeft gedaan en wat Hij ons heeft gegeven. Wij geloven (geloof) en wij bewijzen het door goede werken.

 

Hoe zit het met u en mij? Lees Efeze 2 vers 10.

 

Werk van het geloof

“… terwijl wij zien op Jezus, de overste leidsman1 en voleinder van het geloof, die om de vreugde die vóór Hem lag, [het] kruis heeft verdragen, terwijl Hij [de] schande heeft veracht, en die is gaan zitten aan [de] rechterzijde van de troon van God.”
Hebreeën 12 vers 2

 

2. De arbeid der liefde: Liefde is het tweede kenmerk van het christelijk leven. Liefde brengt ons in verbinding met anderen: met onze broeders en zusters in het geloof en ook met de ongelovigen. Nu is het betrekkelijk gemakkelijk om over de liefde te spreken. Veel mensen doen dat. Ze zingen over de liefde. Ze schrijven gedichten over de liefde, enzovoort. Maar wat zegt de apostel Johannes ons? Luister naar zijn woorden: “Kinderen, laten wij niet liefhebben met [het] woord of met de tong, maar met [de] daad en in waarheid” (1 Joh. 3:18). Heb u de boodschap begrepen? Het is niet alleen een kwestie van spreken over liefde, maar we moeten het bewijzen. Johannes spreekt van daden en van waarheid. Paulus verbindt het met arbeid. Dat is ongeveer hetzelfde idee. Het woord “arbeid” betekent ook moeite of zwoegen. Elkaar werkelijk liefhebben betekent bereid zijn om ons met moeite en zwoegen in te zetten. Liefhebben betekent iets geven aan anderen.

 

Hebben we echt liefde voor anderen? Zijn wij bereid dit te bewijzen door arbeid?

 

Arbeid van de liefde

“… Jezus van Nazareth, hoe God Hem heeft gezalfd met [de] Heilige Geest en met kracht. Hij is [het land] doorgegaan, terwijl Hij goeddeed en allen gezond maakte die door de duivel waren overweldigd, want God was met Hem.”
Handelingen 10 vers 38

 

Het eerste voorbeeld hiervan is te zien in God de Vader en de Heer Jezus. God had ons lief en gaf Zijn Zoon. De Heer Jezus had ons lief en gaf Zichzelf voor ons.

 

3. De volharding van de hoop: Dit is het laatste kenmerk. Het schept orde in ons leven. Hoop reikt uit naar wat nog komen gaat. Laten we niet vergeten dat deze wereld niet ons thuis is. We wachten op iets beters dat nog moet komen. Onze hoop is niet alleen om op een dag in de hemel en in de heerlijkheid te zijn, maar onze hoop is een Persoon. De Heer Jezus Christus zelf is onze levende hoop. Waarschijnlijk vertel ik u niets nieuws als ik zeg dat de Heer Jezus zal terugkomen om ons weg te halen van dit toneel. We noemen dat de opname. Paulus legt dit later uit aan de Thessalonicenzen (1 Thess. 4:15-18). Maar luister. Het is één ding om te weten dat de Heer Jezus zal terugkomen. Dat is Zijn persoonlijke belofte (lees Joh. 14:3). Maar dat is niet genoeg. Het is een tweede ding om echt op Hem te wachten. Verwacht ik Hem vandaag? En er is nog een derde overweging. Heb ik geduld? Misschien zeggen we: Nou … Hij is al zo lang niet gekomen. Het zal nog wel enkele tientallen jaren duren voor het eindelijk zover is. In een van de gelijkenissen van de Heer was er een slechte dienaar, die in dezelfde trant sprak: “Mijn meester stelt zijn komst uit” (Luk. 12:45). Zijn leven liep volledig uit de hand.

Volharding van de hoop

“In afwachting van de gezegende hoop en glorieuze verschijning van onze grote God en redder Jezus Christus.”
Titus 2 vers 13

 

Wachten we echt met volharding? Wanneer heb ik er voor het laatst aan gedacht dat Hij terug zou komen?

Laten we tenslotte deze uitspraak van Paulus vergelijken met een uitspraak van de Heer Jezus bij monde van Johannes. Johannes schreef ook een brief. Hij schreef die aan zeer ervaren christenen die heel wat van de christelijke waarheid wisten. Luister nu wat hij te zeggen heeft: “Ik weet uw werken en uw arbeid en uw volharding” (Openb. 2:2). Is dat niet wonderbaarlijk? Na zovele jaren waren er nog steeds werken en arbeid en volharding. Maar wacht eens even … Is het echt geweldig? Waar zijn geloof en liefde en volharding? Die waren duidelijk verdwenen! De innerlijke kenmerken waren verloren gegaan. Uiterlijk was alles nog in orde, maar innerlijk was er iets mis. We kunnen deze gelovigen vergelijken met een mooie auto die van een heuvel rolt. Het enige probleem is, dat het vitale ontbreekt. Er is geen motor. Gedurende een bepaalde tijd zal de auto verder rijden. Maar het moment zal komen dat hij stopt.

Hier is de les voor u en mij. Wij hebben een ‘drive’ in ons nodig. Wij moeten vervuld worden met de kracht van de Heilige Geest, zodat er waar geloof, liefde en hoop is. Een geloof dat kan worden gezien door werken. Een liefde die zichtbaar wordt door daden. En een hoop die zichtbaar wordt door geduldig te wachten op de Heer Jezus.

 

 

Ernst-August Bremicker; © The Christian Explorer

Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW