18 jaar geleden

Handelingen van de apostelen (II)

Dit boek toont ons een overgangsperiode. Daarnaast heeft het veel raakpunten met ander bijbelboeken. Waartoe bootreizen kunnen leiden en door God gebruikt worden vinden we eveneens in dit boek waarin de Handelingen van de Heilige Geest met name naar voren komen …

Handelingen van de apostelen toont ons een periode van overgang

Hierna zal nog op bijzonderheden van de Handelingen ingegaan worden.

1e bijzonderheid: Genesis en Handelingen

Ten eerste zijn er – zoals waarschijnlijk in elk bijbelboek – interessante “raakvlakken” met het boek van het begin, het boek Genesis. Misschien zijn deze aspecten niet dwingend; zij kunnen echter activeren, om ook dwarsverbindingen in de Bijbel te zoeken. Ongetwijfeld zijn er ook parallellen met andere boeken van de Bijbel (in het bijzonder Exodus und Jozua), wat tenslotte alleen een verdere aanwijzing is voor de auteur van de Bijbel: God Zelf!

• Alle mensen zijn nakomelingen van Noach, want alleen zijn gezin overleefde de vloed (Genesis 6:9). Daarmee stamt ieder mens van Jafeth of van Sem of van Cham af.

Uit Johannes 4:42 weten we, dat de Heer Jezus de “Redder van de wereld” is. Dit wordt in Handelingen op symbolische wijze bevestigd. In hoofdstuk 8 komt een Ethiopiër, een kamerling, tot de Heer Jezus. Hij is een nakomeling van Cham. In hoofdstuk 9 komt met Saulus, de latere Paulus, een Semiet, tot geloof. In hoofdstuk 10 is het de Kornelius, nakomeling van Jafeth, die gelovig wordt.

• Genesis 4 lezen we, dat Abel door zijn broer Kaïn vermoord wordt. Maar God gaf “vervanging”, doordat Hij Adam en Eva een nieuw kind schenkt – Seth. Deze naam betekent “vervanging”. In Handelingen lezen wij ervan, dat Stefanus, misschien God’s grootste getuige hier op aarde, gesteinigd wordt. Maar God creëert vervanging. Want de dienst, om te getuigen van een hemelse en verheerlijkte Christus, wordt de apostel Paulus opgedragen.

• Van Melchizédek lezen wij nauwkeurig een historische gebeurtenis: Hij had van God de opdracht gekregen, Abraham te zegenen, toen deze Lot uit gevangenschap bevrijdde (Genesis 14). Nadat Melchizédek Abraham innerlijk en uiterlijk versterkt had, verdwijnt hij uit onze gezichtsveld.

Iets dergelijks beleven we bij Ananias (Handelingen 9). Het moest een belangrijke opdracht vervullen: Saulus van Tarsus na zijn bekering de handen opleggen, zodat hij weer zou kunnen zien, hem dopen en versterken. Daarna lezen wij niets meer van dit nuttige werktuig in de hand van God.

• Zowel in Genesis als ook in Handelingen vinden we telkens een grote bootreis. De bootreis van Noach stelt de geschiedenis van Israël voor, dat door de grote verdrukking gaan zal, om daarna in het duizendjarig rijk te komen.

De opmerkelijke bootreis van de apostel Paulus in Handelingen 27-28 stelt ons in miniatuurvorm de kerkgeschiedenis voor, die door “schipbreuk” en neergang wordt gekenmerkt. Uiteindelijk zal de belijdende Christenheid – de kerk – in het roomskatholike systeem opgaan – zoals bij Paulus de bootreis in Rome eindigt.

• God schenkt zegen voor de wereld door gevangenschappen. Juist omdat Joseph gevangen werd genomen, kon hij in het land Egypte de “redder van de wereld” worden (Genesis 41,45). Ook bij Paulus was het zo. Alleen door zijn gevangenschap heeft hij de “rust” een reeks brieven te schrijven, waarvan de inhoud anders misschien door hem in mondelinge vorm doorgegeven zou zijn, zonder dat tot op de dag van vandaag de mensen op deze aarde tot het genot ervan gekomen zouden zijn.

2e bijzonderheid. De leiding van ons leven door de Heer

Een verder, interessant punt, welke wij telkens opnieuw in Handelingen vinden, is de leiding die Petrus, Paulus en anderen door de Heer Jezus ervaren. Als voorbeeldig wordt in dit verband verwezen naar hoofdstuk 16:6-10.

Men heeft misschien de neiging, om van de apostel Paulus in al zijn wegen grote duidelijkheid te veronderstellen. Deze verzen tonen ons nochtans, dat ook hij steeds weer naar de wil van de Heer voor zijn concrete opdracht en dienst zoeken moest. Eenmaal verhinderde de Heilige Geest hem (op welke manier weten we niet) een dienst te doen (vers 6). Daarna was het de Geest van Jezus (vers 7) die Paulus en zijn begeleiders een reis, die zij wilden maken, verbood (hoe weten we niet). Tenslotte kreeg Paulus een nachtgezicht. En hier vond hij het noodzakelijk om met zijn vrienden over de consequenties van gedachten te wisselen, want we lezen: “Toen hij nu het gezicht had gezien, trachtten wij terstond naar Macedonië te reizen, daar wij daaruit opmaakten dat God ons had geroepen om hun het evangelie te verkondigen” (vers 10).

Wij lezen ook hier niets van absolute zekerheid, maar van een “eruit opmaken”. Dat toont ons, dat de grote apostel Paulus uiteindelijk met de zelfde vragen te doen had, als ook wij. En dat spoort ons allen aan, de weg van de Heer door de Heilige Geest, de Geest van Jezus te ervaren. Dat veronderstelt zeker veel gebed.

Ook de apostel Paulus worstelde om de leiding van de Heilige Geest

3e bijzonderheid – Het open eind

Ter afsluiting moet op deze plaats naar het “open einde” van dit boek worden verwezen. De laatste twee verzen van hoofdstuk 28 tonen ons een gevangen apostel. Uit andere plaatsen weten wij, dat hij weer vrijgekomen is. Waarom wordt over de vrijlating in dit boekk niet gerept? Een mogelijk antwoord kan zijn, dat de “daden van de Heilige Geest” van de toenmalige tijd nog niet afgesloten waren, ook niet met het heengaan van de apostel Paulus. Toen God dit uitverkoren werktuig thuis riep, werkte Hij toch verder door andere dienaren op aarde. En ieder die de Heer Jezus toebehoort, mag, ja moet, in de dienst verder gaan waarover deze beide verzen berichten:

“Hij [Paulus] nu bleef twee hele jaren in zijn eigen huurwoning, en hij ontving allen die bij hem binnenkwamen, predikte het koninkrijk van God en leerde aangaande de Heer Jezus Christus met alle vrijmoedigheid, ongehinderd” (vers 30-31).

Vragen voor persoonlijk studie:

Wie is de schrijver van dit bijbelboek? Waarom heeft God juist hem uitverkoren?
Wie is de hoofdpersoon van dit bijbelboek?
Welke mensen hebben een hoofdrol in Handelingen? Zijn daarvoor redenen?
Welke structuur heeft dit boek? Waarom is dit zo?
Handelingen heeft aanknopinspunten met Genesis. Maar kun je het ook met het boek Jozua verbinden? Waarom eigenlijk en welke vergelijkingspunten zijn er?
Welke verbinding is er tussen Handelingen en de brieven erna?
Er is in dit evangelie enkele “grote” redenen. Welke, en waarover gaan ze?
De scheepvaart kan men met de kerkgeschiedenis vergelijken. Welke parallellen komen je voor de aandacht?
Waarom heeft dit boek zo’n eigenaardig slot?