“… Felix … ontbood Paulus en hoorde hem over het geloof in Christus <Jezus>. Toen hij echter sprak over rechtvaardigheid, zelfbeheersing en het toekomstige oordeel, werd Felix bang en antwoordde: Ga nu maar weg; als ik echter weer gelegenheid heb, zal ik u bij mij roepen.”
Er zijn tal van mensen die heel goed weten, dat ze verlossing van hun zonden nodig hebben, maar ze stellen het keer op keer uit om zich tot God te bekeren.
Een gelovige bezocht eens een jonge boer, die al lang wist dat hij zich moest bekeren. Hij ontmoette hem uitgerekend in zijn stal, waar hij op een baal stro lag uit te rusten. De bezoeker begroette hem en begon te vertellen wat hij op zijn hart had.
Toen de jongeman merkte in welke richting het gesprek ging, riep hij uit: “Nee! Een stal is niet de plek om over geloofskwesties te praten! Hou alsjeblieft op!” – “Nee!” was het antwoord. “Weet je niet, dat Jezus Christus na Zijn geboorte in een kribbe werd gelegd? Dus je kunt opnieuw geboren worden in een stal!”
De jongeman wist heel goed, dat hij schuldig was tegenover God. Nu kon hij de vraag niet langer ontwijken. Dus nam hij het voorstel van de christen aan, knielde met hem neer en beleed zijn zonden voor God en ontving Jezus Christus in zijn leven als zijn Heiland en Heer.
Bekijk nu de tegenovergestelde situatie. Toen de Romeinse gouverneur Felix werd verteld over Christus en het komende oordeel, antwoordde hij: “Ga nu maar weg; als ik echter weer gelegenheid heb, zal ik u bij mij roepen.” Het valt te vrezen, dat Felix de “geschikte” gelegenheid die God hem gaf, verloor.
© The Good Seed
Geplaatst in: Evangelie, Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW