“Zij nu bleven volharden in de leer van de apostelen en in de gemeenschap, in de breking van het brood en in de gebeden. En er kwam vrees over elke ziel, en vele wonderen en tekenen gebeurden door de apostelen <in Jeruzalem, en er was grote vrees over allen, en> allen nu die geloofden, waren bijeen en hadden alle dingen gemeenschappelijk, en zij verkochten hun goederen en bezittingen en deelden ze uit aan allen, naardat iemand nodig had. En met volharding waren zij dagelijks eendrachtig in de tempel en braken brood aan huis en namen samen voedsel met vreugdegejuich en eenvoud van hart, terwijl zij God prezen en gunst hadden bij het hele volk. En de Heer voegde dagelijks bijeen [1] die behouden werden” (Hand. 2:42-47).
De gewoonte van gastvrijheid (deel dertien)
Wij beseffen, dat wij dichter bij het einde van de christelijke periode leven dan de gelovigen in de vroege gemeente hier in onze verzen, maar het is duidelijk, dat gastvrijheid de gemeente vanaf het begin heeft gekenmerkt. Wij leren uit onze verzen dat de gemeente in de huizen begon en het lijkt erop, dat zij in vele delen van de wereld heel goed in huizen zou kunnen eindigen. In die begintijd kwamen ze dagelijks samen in de tempel, maar wat hen scheen te kenmerken was, dat ze ook van huis tot huis bijeenkwamen. De liefde van Christus was de sleutel die christelijke huizen ontsloot om de gelovigen regelmatig bijeen te laten komen. Gemeenschap en eten maakten altijd deel uit van deze bijeenkomsten.
Een ander kenmerk van deze vroege gastvrijheid was, dat als iemand onder hen iets nodig had, de broeders en zusters in die behoefte voorzagen. Dit was geen socialisme, maar echt christendom!
Als we het boek Handelingen doornemen, kunnen we stellen, dat deze liefde en zorg voor elkaar een enorm aandachtspunt was. Vandaag de dag lijken uitgebreide gebouwen en explosieve programma’s veel aandacht te krijgen, maar de vroege gemeente was gericht op mensen. Er is niets mis met gebouwen of programma’s, maar men wordt overtuigd door de oprechte zorg die de eerste gelovigen voor elkaar hadden.
Ik denk aan het woord gastvrijheid, als je het woord uitspreekt klinken andere woorden. Ziekenhuis, hospice, hostel en zelfs het woord gastheer komen allemaal van dezelfde wortel in het Oudfrans en Latijn. Elk woord heeft iets te maken met zorg en het voorzien in de behoeften van anderen.
Wanneer een plaatselijk getuigenis bekend staat als een plaats waar de waarheid recht wordt gesproken en waar in behoeften wordt voorzien, zal het de zegen van de Heer hebben. Het zal een plaats zijn waar Hij groei kan geven, zowel numeriek als geestelijk.
Tim Hadley Sr.
Geplaatst in: Christendom, Gemeente
© Frisse Wateren, FW