Wat kan een ‘eenvoudig’ hanengekraai bewerken? Het kan tot bekering en herstel leiden als we onze oren openen om het te horen. Heeft u ook al eens zo’n hanengekraai ervaren?
“En onmiddellijk, terwijl hij [Petrus] nog sprak, kraaide [de] haan” (Luk. 22:60).
Wat een indrukwekkende scène! Een duistere, koude nacht, zacht flikkerend vuur, ruwe soldatenstemmen, een Aangeklaagde die ons medeleven verdient, boosaardige aanklagers. En in het midden van deze situatie bevindt Petrus zich. Ondertussen heeft hij voor de derde keer met alle nadruk verklaard en protesterend uitgeroepen dat hij niets met de Aangeklaagde – met Jezus Christus, de Man uit Nazareth – te maken heeft. Ja, hij kent Hem niet eens. – En dan kraait er een haan.
Vele hanen kunnen deze nacht in Jeruzalem gekraaid hebben, maar dit hanengekraai is uniek. Terwijl Petrus zich nog verdedigt, kraait de haan. Jezus kijkt Petrus aan en Petrus breekt onder de last van zijn schuld en gaat naar buiten. Hem, zijn Meester en Heer, heeft hij geloochend, heeft zelfs bestreden Hem te kennen.
Een eenvoudig hanengekraai – en de Heer Jezus gebruikt het om met Petrus te spreken. Hebben we niet allemaal wel eens zulk ‘hanengekraai’ in ons leven gehoord? Waren er geen situaties, gesprekken, ervaringen, zogenaamde ’toevalligheden’ – misschien aanvankelijk onvoorstelbaar, alledaags, schijnbaar geheel normaal – maar dan toch van een explosieve kracht, die tot ons spraken? Waar we ons plotseling realiseerden, dat de Heer Jezus Zelf het was die hier tot ons sprak, Die ons wilde waarschuwen en ons terug wilde voeren. Omdat wij, net als Petrus, nalatig of onverschillig, of hoogmoedig of zelfverzekerd geworden waren, omdat we ons van onze Heer verwijderd hadden.
Laten we een voorbeeld aan Petrus nemen. De haan kraaide – en onder de blik van de Heer begreep Petrus onmiddellijk de boodschap.
Dat kunnen we van Petrus leren.
© www.bibelpraxis.de
Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW