De Da Vincicode (II)

Op de internetsite van Dan Brown stond eens, dat Dan Brown zichzelf als Christen aanmerkt, hij schreef: “… misschien niet in de traditionele zin van het woord. Als drie mensen vragen: “Wat betekent het een Christen te zijn”, dan krijgt u drie verschillende antwoorden. De een meent, dat men gedoopt moet zijn. De ander zegt, dat men moet de Bijbel voor historisch waar houden. Weer anderen verstaan onder geloof het feit, dat allen die niet in Christus als hun persoonlijke Verlosser geloven, in de hel komen. Geloof is een voortdurende verandering, en ieder volgt het geloof, dat hem bevalt … Wij proberen allen om het grote geheim van het leven te ontraadselen, en ieder volgt daarbij zijn eigen inzichten. Ik onderscheid mij als een leerling van vele religies. Des te meer ik leer, des te meer vragen ik heb. Voor mij zal het spirituele zoeken een levenslang onvoleindigd werk blijven”.

Sakrileg

Komplottheorieën

De auteur Dan Brown

Dan Brown4 werd op 22.06.1964 in New hampshire (USA) als zoon van een zeer voorname wiskundeprofessor en een bekende kerkmusicus geboren. Zijn opleiding bij de universiteit Amherst sloot Brown met een Bachelor examen in het Engels af. Na de universiteit studeerde Brown twee jaar kunstgeschiedenis in Sevilla. In de volgende jaren onderrichtte hij Engels. Tot aan het eind van zijn universiteit had Brown nog geen enkele roman uit de moderne populaire literatuur had gelezen.

Met slechts vier romans is Dan Brown de absolute topauteur van de Amerikaanse populaire literatuur en brengt met zijn best-sellers nu ook Europa in zijn ban. Hij zegt over het succes van zijn werk: “Geheime genootschappen, verborgen kennis, verloren gegane geschiedenis, sinistere samenzweringen, zoiets spreekt allen aan, van geneesheer-directeur tot aan de loodgieter, van ontwerpster tot aan de keukenhulp”5.

Op de internetsite van Dan Brown stond eens, dat Dan Brown zichzelf als Christen aanmerkt:

“… misschien niet in de traditionele zin van het woord. Als drie mensen vragen: ‘Wat betekent het een Christen te zijn?’, dan krijgt u drie verschillende antwoorden. De een meent, dat men gedoopt moet zijn. De ander zegt, dat men moet de Bijbel voor historisch waar houden. Weer anderen verstaan onder geloof het feit, dat allen die niet in Christus als hun persoonlijke Verlosser geloven, in de hel komen. Geloof is een voortdurende verandering, en ieder volgt het geloof, dat hem bevalt … Wij proberen allen om het grote geheim van het leven te ontraadselen, en ieder volgt daarbij zijn eigen inzichten. Ik onderscheid mij als een leerling van vele religies. Des te meer ik leer, des te meer vragen ik heb. Voor mij zal het spirituele zoeken een levenslang onvoleindigd werk blijven”6.

Men vraagt zich af of Dan Brown werkelijk deze onrealistische verkeerde interpretaties zelf gelooft. Maar wij moeten dat volgens zijn eigen gegevens veronderstellen. Of wordt het filosofisch gezien misschien postmodernistisch aangepast?

Dr. Paul L. Maier schrijft: “Post-Modernisme, onder hen Dekonstruktionisten, vertegenwoordigt de volgende overtuiging: Wat altijd voor U waar is, is simpel en eenvoudig. Er zijn geen objectieve maatstaven of alomvattende normen, aangezien alles relatief is”7.

Aldus vinden we het ook in het boek ergens: “Sophie, in onze wereld is elk geloof gebaseerd op uitvindingen. Dat is nu precies de juiste definitie van geloof: Om iets als waar te accepteren, wat wij voor waar willen houden …” (bladz. 461) – Als Christenen hun definitie van geloof daar tegenover zouden plaatsen, dan zouden zij misschien antwoorden: “Het geloof is: op de woorden en daden van God vertrouwen”. Iets voor waar houden, wat wij voor waar WILLEN houden, is geen geloof, maar domheid.

Heeft Dan Brown nauwgezet onderzocht?

Vele passages in de roman zijn beslist zeer slordig onderzocht. Dit zou allemaal te verontschuldigen zijn, als Dan Brown de maatlat op pagina 9 niet zelf zo hoog had gelegd, door te schrijven: “Alle in deze romam vermelde werken van kunst en architectuur en alle documenten zijn in overeenstemming met de werkelijkheid respectievelijk waarheidsgetrouw weergegeven.

In de voorlichtingsbrochure “Sakrileg – Geheime evangeliën?” van Michael Kotsch haalt de auteur op bladzijde 29 en volgende bladzijden een niet eindigende lijst van drieënveertig duidelijke fouten, onlogische dingen, geografische fouten, natuurwetenschappelijke fouten en duidelijke historische fouten aan. Aangezien men daar over “nauwkeurige onderzoeken” en “historische studies” kan spreken, zoals het bij amazon.de gebeurt, is werkelijk een verdraaiing van voor allen zichtbare waarheid. Deze lijst van M. Kotsch zit vol van kleinigheden, zoals de geurende jasmijn in april (bladzijde 25), die – zoals bekend is – van juli/augustus bloeit, tot aan de overdreven vertegenwoordiging van de kunstenaar Leonardo da Vinci, die naar verluidt een enorme productiviteit van adembenemende schilderijen met godsdienstige inhoud uit naam van het Vatikaan gemaakt zou hebben (bladzijde 68). In werkelijkheid was Leonardo op grond van zijn diverse activiteiten eerder bekend als onbetrouwbare kunstenaar. Vergeleken met andere kunstenaars maakte hij maar weinig schilderijen af. Niet meer dan 17 schilderijen zijn van hem bewaard gebleven [8]. Dat deze en andere dingen door zijn vrouw als kunsthistoricus (!) werd doorgelaten, wekt bij de aandachtige lezer niet bepaald vertrouwen in zijn andere duidelijke daden en feiten. Zelfs het Online-Magazin www.spiegel-de geeft de boekrecensenten José Garcia van Opus Dei een platvorm, doordat het daar op de verklaring van Dan Brown, de “geschiedenis zou in de kern correct zijn”, wordt gezegd:

“Dat zij niet klopt, is iedereen duidelijk, die in plaats van zich aan fantasieën zich aan wetenschappelijke inzichten houdt. Wat Brown ongeveer over de Goddelijkheid van Christus schrijft, die naar verluidt keizer Konstantijn in het concilie van Nicéa om politieke redenen heeft laten bepalen, wat hij over het zogenaamde huwelijk tussen Jezus en Maria Magdalena en een gemeenschappelijk kind schrijft, is gewoon onbegrijpelijk. Velen amuseren zich – zelfs mensen met universitaire diploma’s – niettemin met volkomen grove historisch-religieus getinte beweringen en nemen voor goede en gangbare munt aan – “hoe interessant, dat sluitstenen in kerkgewelven naar boven geopend zijn en de vorm van een vulva hebben!” -, wat hen in de esoterische kraam te pas komt”9.

Beweringen

Nu komen we bj de eigenlijke beweringen van deze roman.

Prieuré de Sion

Al aan het begin van bladzijde 9 staat er onder het kopje “Feiten en daden” over het geheime genootschap “Prieuré de Sion”, die het geheim, dat Jezus met Maria getrouwd was en een kind had, beheert:

“De Prieuré de Sion, de orde van de broederschap van Sion, werd in het jaar 1099 opgericht en is een geheim genootschap, dat tot op de dag van vandaag bestaat. In het jaar 1975 werd in de nationale bibliotheek van Parijs documenten ontdekt, die onder de noemer geheime dossiers bekend geworden zijn en daaruit komt voort dat een aantal beroemde mensen bij Prieuré behoorden, onder hen Sir Isaac Newton, Sandro Botticelli, Victor Hugo en Leonardo da Vinci”.

Niet alleen dat Brown Niet alleen, dat Brown zich bezondigd aan tegenstrijdigheden, als hij aan de ene kant zegt, dat deze broederschap 1099 na Christus opgericht werd en er dan later op pagina 218 wordt geroepen, dat deze orde terug op een geschiedenis van meer dan 1000 jaar terug kan kijken. Dan Brown schijnt in zijn eigen wereld te leven en de tijd ver vooruit te zijn;-). Nochtans is dat nog een fout, waarover men eerder kan gnuiven dan hem werkelijk ernstig te kunnen nemen.

Bijna fataal nochtans is de verklaring, wie of welke deze broederschap is, omdat zij onder de rubriek “feiten en gebeurtenissen” te vinden is. Ik adviseer de lezer een kort onderzoek op internet, om het gevaarlijke van deze geheime broederschap aan het licht te brengen.

De vermelde documenten “geheime dossiers” hebben geen historische relevantie. Zij komen noch uit klassieke oudheid noch uit de middeleeuwen voort. De deskundigen zijn er over eens, dat deze documenten verborgen werden, om dan “opnieuw gevonden” te worden. De wetenschapper in de godsdienst en Qumran-onderzoeker prof. Claus-Hunno Hunzinger geeft zijn commentaar op Dan Browns stellingen over de geheime orde zo weer:

“De mensen zijn van zo’n godsdienstige onwetendheid, dat zij elke onzin geloven en zich beet laten nemen. Tegen argumenten kan men wetenschappelijk argumenteren, tegen zuivere fantasieën moet men zich niet verzetten, dat is als de strijd van Don Quichote tegen de windmolen”.

Opus Dei

Deze in feite systematisch-bestaande conservatieve organisatie van de rooms-katholieke kerk bestaat werkelijk. Het zelf begrip van deze organisatie leest:

“Opus Dei is een internationale zielzorginrichting van de katholieke kerk. Het werd in 1928 door de heilige Josefmaria Escrivá opgericht [in Spanje vertaler].

Het wil overal bekend maken, dat het werk en de gebruikelijke levensomstandigheden kansen zijn, Om God te ontmoeten, om anderen te dienen en om aan verbetering van maatschappelijke verhoudingen bij te dragen. Opus Dei werkt met de lokale kerken samen, door het Christelijk onderwijs (lezingen, bezinnings-dagen) en priesterlijke hulp voor hen aanbiedt, die hun geestelijk leven en hun verplichting in het doorgeven van het geloof graag willen vernieuwen”10.

Hl. Josemaría Escrivá: “Opus Dei beheerst geen werelds gebied en wil over niemand heersen; het wil enkel de boodschap van het evangelie verbreiden. God wil graag dat alle mensen, die in de wereld leven, Hem juist in de uitvoering van hun bezigheden in de wereld lief te hebben en Hem daarin dienen. Dienovereenkomstig werken de leden van Opus Dei, aangezien zij normale Christenen zijn, waar en hoe zij het als juist beschouwen. Het werk bekommert zich alleen over hun godsdienstige zorg, zodat zij altijd naar hun Christelijke geweten handelen”11.

Verder staat er op de internetsite van Opus Dei:

“Naar verluid moet ‘Sakrileg’ Opus Dei de Vatikan-bank aan het begin van de jaren ‘80 vóór instorting bewaard hebben. Als tegenprestatie daarvoor ontving het de status van een personele prematuur”.

In werkelijkheid heeft Opus Dei noch één van zijn leden de Vatikan-Bank uit hun moeilijke situatie geholpen. De kerkleiding vestigde Opus Dei in 1982 als personele prematuur, omdat zij na vele jaren inleidende studies tot de overtuiging was gekomen, dat deze nieuwe rechtsvorm aan de aard en de doelstelling van Opus Dei het best beantwoordt”12.

Verdere informatie kan men op de homepage van Opus Dei nalezen13. Zij verschaft een totaal ander beeld van deze organisatie, als in het boek wordt voorgesteld. Daar vindt men ook de standpuntbepaling ten aanzien van het boek “Sakrileg”.

De verklaringen van het boek en de homepage zijn zo tegengesteld, dat men zich moet afvragen, hoe Dan Brown een dergelijke onterende actie met een rustig geweten verantwoorden kan. Zonder deze organisatie schoon te willen praten, zou een eerlijke uiteenzettting met deze groepering er niettemin er toch anders uitzien.

Wordt D.V. vervolgd

S. Isenberg, © Sound Words

Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW