Troost ondanks diepe smart
“Kostbaar is in de ogen van de HEERE de dood van Zijn gunstelingen” (Ps. 116:15)
Vele jaren geleden verzorgde een tuinman met veel enthousiasme en vreugde de prachtige tuin van iemand van adel. Toen de tuinman op een ochtend in de tuin kwam, wilde hij bij zijn lievelingsbloemen gaan kijken. Maar tot zijn schrik moest hij echter vaststellen, dat ze allemaal geplukt waren. Hij riep verontwaardigd zijn helpers ter verantwoording en vroeg hen: “Wie heeft mijn bloemen gestolen?” Eén van hen zei: “Mijnheer zelf kwam vanmorgen in de tuin, plukte bloemen en nam deze mee in zijn huis. Hij zal van hun schoonheid willen genieten”. Het gezicht van de tuinman klaarde op. Het was duidelijk dat de eigenaar van het pand het recht had om tot zijn vreugde de mooiste bloemen te plukken. Zo werd hij weer rustig en tevreden.
In de kleurrijke, prachtige wereld van de familie veroorzaakt de dood soms een verschrikkelijke leegte. De vreugde van de geliefde persoon moet wijken voor de zwarte rouw. De pijn is smartelijk groot. Maar is het dan niet zo, dat de Heer Jezus als het ware tot Zijn vreugde een bloem geplukt heeft? Hij, aan wie alle verlosten toebehoren, roept hen bij zich in Zijn heerlijkheid, wanneer Hij wil.
Terwijl ik dit schrijf, denk ik aan mijn grootvader, die ooit eens liefdevol en verdrietig over zijn zoon sprak, die hij al in de kindertijd moest afstaan. Maar plotseling ging een glimlach over zijn gezicht en hij zei: “Ja, we hielden van hem. Maar de Heer Jezus heeft hem nog meer lief dan wij. En daarom heeft Hij hem tot Zich genomen”. Deze gedachte troostte hem blijkbaar. Hij wist: die “bloem” was niet verloren, maar was nu bij de Heer, en wel tot Zijn vreugde.
Gerrid Setzer, © Bibelstudium.de
Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW