Verhalen

HOOFDSTUK VIII Rooms en onrooms    De worstelstrijd, die bij het begin van de 16e eeuw een aanvang nam, maar lang van te voren door tal van gebeurtenissen was voorbereid, is voor de wereldhistorie van verstrekkende betekenis geweest. De Kerk, door Christus gebouwd op de belijdenis van de vurige Petrus: “U bent de Christus, de Zoon van de levende God”, had gezegevierd over de donkere machten van ongeloof en heidendom. In brede golven verspreidden zich de waarheden van het evangelie...

HOOFDSTUK VII (vervolg) Naar Engeland   Zo bereikte het viertal de woning van de veerman. Daar brandde door de zorgen van de oude vrouw Willems een helder vuur, waaraan de Meester en Anneke zich konden verwarmen, terwijl Maerten en Jan de boot voor het vertrek in gereedheid brachten en de reeds weer dicht gevroren vaarwijdte naar de rivier vrij maakten. Meester Jansz roemde tegenover moeder Willems de vriendschap en de toewijding van haar zoon. En Anneke viel hem bij in...

HOOFDSTUK VII   Naar Engeland   Kerstmis was aanstaande. De stormen, waardoor het najaar van 1534 zich kenmerkte, schenen uitgewoed. Een dikke laag sneeuw, in een van de lange winternachten op sommige plaatsen door de geweldige wind verscheidene voeten hoog opgejaagd, bedekte de uitgestrekte velden en polders ten oosten en ten zuiden van Brielle. Dagen en weken aaneen was de wind steeds in het noordwesten gebleven; thans zat hij in het oosten en weerkundigen voorspelden, dat er ditmaal een strenge...

HOOFDSTUK VI (vervolg) Tot de vlucht besloten   Het was na de regennacht een voor november zeer heldere en mooie dag geworden. Een vrolijk zonnelicht speelde over de graslanden aan zijn linker- en over de brede, golvende rivier aan zijn rechterhand. En in de verte rees plechtig en statig de massieve toren der Brielse kerk omhoog, dat machtige bouwwerk, waarop heel Brielle zo trots was. Maar Maerten had geen oog voor het schone herfsttafereel. Met zo haastige stap voortgaande, als...

HOOFDSTUK VI Tot de vlucht besloten   De morgen, volgende op de avond, die de boze toeleg van het Brielse samenspan zag mislukken, bevond Maerten Willems zich, reeds vóór de duisternis van de lange novembernacht geweken was, op de polderdijk, die van Brielle oostwaarts naar Zwartewaal leidde. Het gaan werd zeer bemoeilijkt, doordat een zware regen, voortgezwiept door een krachtigen westenwind, de kleiweg glibberig maakte. De doorweekte grond oefende een sterke zuigkracht uit, zodat Maertens voeten meermalen schenen vastgehouden door...

HOOFDSTUK V (vervolg) De verstoorde samenkomst van de wederdopers   Stil, zonder dat iemand het merkte, stond hij op en ging hij de gang in. Op zijn tenen sloop hij naar de deur en legde toen zijn oor daartegen. Uit de achterkamer klonken de zingende stemmen tot hem door, hoewel zeer gedempt. Had misschien een late wandelaar ook dit zingen gehoord en zich nu de ongepaste grap veroorloofd, de zangers te verschrikken? Maar neen, neen! Daar hoorde hij stemmen voor...

HOOFDSTUK V De verstoorde samenkomst van de wederdopers   De schemering van de avond was reeds overgegaan in het vale schijnsel van een novembernacht zonder maanlicht, toen Maerten Willems de veerboot op haar plaats vastlegde. Zonder iets te zeggen, sprong hij op de wal, waar hij bleef staan, tot ook de beide reizigers de boot verlaten zouden hebben. “Dat stilzitten in een open boot is niet heel bevorderlijk voor de lenigheid van iemands armen en benen, — hoorde hij de...

HOOFDSTUK IV (vervolg) Op de rivier   Een schok voer door Maertens lichaam. En in eens zag hij het helder in, hoe laf, hoe wreed, hoe goddeloos het was, dat mensen als de Meester en zijn vrouw werden belaagd en vervolgd. En dat deed de Keizer! Dat deed de Kerk! Neen, hij twijfelde zelfs niet op dit ogenblik, of de Kerk wel het recht had, om te vuur en te zwaard tegen de ketters op te treden — hij was...

HOOFDSTUK IV Op de rivier   “Maerten! Maerten! Vaart u me over?” Met een ruk was de veerman overeind. Hoorde hij goed of droomde hij nog? “Maerten, bent u wakker? Ik moet naar Maaslandsluis.” Een hevig kloppen op de vensterluiken vergezelde deze woorden. “Ja!” — riep Maerten nu, — “ik kom!” “Moet u er nu al uit?” — vroeg zijn moeder, die, eindelijk ingeslapen, door het kloppen ontwaakte. “Ja,” — antwoordde Maerten, ontevreden, terwijl hij zich aankleedde. — “Het is...

HOOFDSTUK III – vervolg Begin van de strijd   De zware storm van die middag was uitgewoed. Stil was het nu in de natuur, al ging de maan ook nog schuil achter zware wolken. Spoedig zou hij bij de poort zijn. Moeite, om buiten te komen, zou hij niet hebben. Hoogstens zou de wacht verwonderd zijn, hem zo laat nog uit de stad te zien komen. ’t Hinderde niet. De Meester had hem zijn harde woorden vergeven en daarom …...