Verhalen

HOOFDSTUK XIV In de Blauen Thoorne   “Mijn kind! Mijn Esaias! Waarom heeft men mij mijn kind ontnomen? Het is mij, of ik hem telkens hoor wenen. En in mijn borst steekt het, omdat men mij niet toelaat, mijn kind te voeden. O, als ik hem maar éénmaal per dag mocht zien en hem in mijn armen houden. Maar wreed zegt men van neen, telkens, als ik dit vraag … O, leg mij op de pijnbank, scheur mijn lichaam vaneen,...

HOOFDSTUK XIII (vervolg – slot) O, u vergadering, gezeten om recht te doen, spreekt u het recht?   Laurens Jacobsz wierp een doordringende blik op die oude vrouw voor hem. Hij wist, dat de ketters hardnekkig waren en dat ze, tot op de martelpaal, volhardden in hun dwalingen. Maar hij begreep het niet. Hij kon ook niet vatten, welke kracht deze toch zwakke vrouw bezielde, om hem, die als rechter tegenover haar zat, tegen te staan. Ja zelfs voor zijn strenge...

HOOFDSTUK XIII O, u vergadering, gezeten om recht te doen, spreekt u het recht?   Enkele uren na de gevangenneming van Anneke en Christina wachtte baljuw Laurens Jacobsz Minnebeek in zijn werkkamer op de komst van heren schepenen van de stad, die door een stadsdienaar waren verwittigd, dat hun aanwezigheid voor een belangrijke zaak zeer gewenst was. Laurens Jacobsz, die zijn ambt ernstig opvatte, was een welwillend man. De inwoners van de stad prezen daarbij zowel zijn ijver als zijn kennis...

HOOFDSTUK XII Zo doen rovers en moordenaars!    De twee vrouwen, Anneke Jansz, en Christina Michiels Barerts, volgden de hoge dijk, die het binnen liggende land beschermen moest tegen de hoge vloeden van uit zee. Kralingse Veer lag reeds een goed eind achter hen en meer en meer naderden ze de muren van Rotterdam. De hoge Sint Laurenstoren tekende zich zwaar en breed af togen de ijle winterlucht. Rechts strekten zich tot aan de horizon de landerijen uit, hier, evenals...

HOOFDSTUK X (vervolg – slot) Terug in Holland   Anneke noch Christina hadden gemerkt, dat sinds de aanvang van hun gesprek de reiziger achter in de wagen het hoofd had opgericht en met de hand achter het oor nauwlettend luisterde naar ieder woord, dat gesproken werd. “Naar wat u mij van David verteld hebt, begrijp ik dat” — zei Christina. — “Het is voor een mens waarlijk een zware beproeving, zijn woorden miskend en zijn daden verkeerd uitgelegd te zien.”...

HOOFDSTUK X Terug in Holland   In de vroege morgen van de 23e december van het jaar 1538 bevonden zich in een taveerne aan de rivierkant te Dordrecht, waar gewoonlijk de veerman te vinden was, die de reizigers van deze oude stad over moest varen naar Yselmondo, twee mannen, welke, blijkens hun op zachte toon gevoerd gesprek, elkander zeer vertrouwelijke mededelingen hadden te doen. Toch duidden beider voorkomen en kleding aan, dat er tussen hen groot verschil in stand en...

HOOFDSTUK IX (vervolg – slot) Bladen uit het dagboek van Anneke Jansz. (c) 1 januari 1537. Wat is het lang geleden, dat ik voor het laatst in mijn dagboek schreef. Het is niet uit traagheid, dat ik het naliet. Doch sedert ik met Arend gesproken heb en hij mij de verzekering gaf, dat zijn gezondheid is teruggekeerd, heb ik geen gedachten meer, die ik behoef te verbergen. Nu wij weer een nieuw jaar ingaan, voel ik mij gedrongen, om —...

HOOFDSTUK IX (vervolg) Bladen uit het dagboek van Anneke Jansz. (b) 29 augustus 1535. Gisteren kwam John Knox bij ons met de mededeling, dat Arend door den Laird verwacht werd. In het eerst schrokken we, doch onze vriend stelde ons gerust. De Laird had van Arend gehoord, vertelde hij, en daar hij graag over de kerkelijke toestand in de Nederlanden wilde ingelicht zijn, kon niemand dit beter doen dan hij. Arend ging. Na een paar uren kwam hij geheel opgetogen bij...

HOOFDSTUK IX Bladen uit het dagboek van Anneke Jansz. (a) Edinburgh.                                                                                                                            17 Juni 1535. De eerste regels in mijn...