20 jaar geleden

Blijvend geluk in het (jonge) huwelijk – een droom?

“Just married”: Het huwelijksfeest is voorbij. Tijdens de huwelijksreis hebben de pasgehuwden elkaar al wat beter leren kennen. En dan begint het dagelijks leven van het jonge huwelijk: Een spannende tijd van aan elkaar wennen, van het aanpassen aan de huwelijkspartner. Een paar haken en ogen die (niet alleen) in het jonge huwelijk opduiken, maar ook handreikingen voor een gelukkig samenzijn, willen we in dit korte artikel overdenken. Leidraad daarbij zijn enkele verzen uit 1 Korinthe 7.

Huwelijk – Voor God!

“Want u bent voor een prijs gekocht; verheerlijkt dan God in uw lichaam!” (1 Korinthe 6:20).

God heeft ons vrijgekocht voor een leven met Hem en tot Zijn eer – ook in het huwelijk. Als allebei de huwelijkspartners door het geloof in het werk van de Heer Jezus gered zijn, hebben ze de belangrijkste basis voor hun gemeenschappelijke leven. En nu mag de navolging en het discipelschap, dat tot nu toe persoonlijk was, ook samen gerealiseerd worden. We mogen God ons leven, ons lichaam als een (slacht)offer aanbieden (Romeinen 12:1)! Als echtparen dit als eerste prioriteit stellen, zal dat tot zegen voor hun hele (huwelijks)leven zijn.

Huwelijk – Nieuwe plichten

“Laat de man voldoen wat verschuldigd is aan de vrouw, en evenzo ook de vrouw aan de man” (1 Korinthe 7:3).

Pasgetrouwden hebben een nieuw land betreden om nieuwe gebieden te ontdekken. En daar hoort ook de “ontdekking” bij dat ze verantwoording voor de ander op zich moeten nemen en rekening moeten houden met zijn/haar wensen. Een paar aspecten worden hier kort genoemd:

Gewoontes van de partners, ook in de eenvoudige dagelijkse dingen, herkennen, accepteren en waar-deren.
Energie, tijd en liefde voor elkaar opbrengen.
Toe kunnen geven, niet op je eigen (vermeende) rechten willen blijven staan.
Je partner niet met je broer, zus of ouders verwarren in je gedrag en gevoelens.
Ook de echtelijke plicht in de bedoeling van de aangehaalde tekst nakomen, met het nodige invoelings-vermogen.
Als huwelijkspartners elkaar van harte liefhebben – en daar ook steeds weer voor bidden – zal de Heer ook kracht geven om deze nieuwe verantwoordelijkheden trouw te vervullen. En dan kunnen de plichten ook een vreugde worden!

Huwelijk – Een leven in gemeenschap van het geloof

“Onttrekt u niet aan elkaar, tenzij dan met onderling goedvinden, voor een tijd, opdat u zich aan het gebed wijdt” (1 Korinthe 7:5).

De tekstaanhaling legt de nadruk op het rekening houden met de lichamelijke wensen van de huwelijkspartner. Zij mogen beide de huwelijkse liefde aannemen als een geschenk van God en ervan genieten. Tegelijkertijd laat het vers echter ook het belang van geestelijke gemeenschap in het huwelijk zien.

Samen bidden is de eerste voorwaarde voor een gelukkig huwelijk, het is bijna een soort “huwelijksthermometer”. Daarom zou elk echtpaar regelmatig moeten bidden, overeenkomend met de mogelijkheden van hun beroep en het huishouden.

Bovendien is het uiterst waardevol samen Gods Woord te lezen en gedachten daarover uit te wisselen (zo mag de vrouw ook in dit opzicht een hulp voor haar man zijn). Vooral als de Heer later misschien kinderen schenkt en het bijbellezen aan tafel daarop afgestemd wordt, is het samen lezen van man en vrouw van veel nut (vooral ook voor de moeders die vaak heel druk zijn).

Zo mogen huwelijkspartners gemeenschap hebben in geloof, liefde en heiliging met ingetogenheid (1 Petrus 3:7; 1 Timotheus 2:15), ook met betrekking tot de weg in het midden van het volk van God. In deze stille tijd vinden zij rust, kracht en moed voor de gemeenschappelijke weg. Natuurlijk mag en moet men ook alleen blijven bidden.

Brengen wij, echtparen, deze aspecten in ons huwelijk al in de praktijk? Er is een grote zegen aan verbonden!

Huwelijk – Zand in de aandrijving?

“God heeft ons geroepen in vrede” (1 Korinthe 7:15).

Ook bij de meest verliefde echtparen zal er eens een moment komen dat er een dissonant klinkt en dat het klimaat duidelijk afkoelt … Dat doet dan vooral pijn omdat het toch de persoon is die je het meest na staat. Hier hebben we allemaal steeds opnieuw de kracht van de Heer nodig. Vooral aan het begin van een huwelijk. Kennen we de ander (en ons zelf!) toch nog niet zo goed als we zelf wel denken? Een paar tips kunnen misschien hulp bieden:

Ook in kritische situaties moet ieder de vrede zoeken.
We mogen God om juist gedrag (“hand op de mond”) smeken, dat Hij ons vooral bewaart voor liefdeloze, harde woorden, die eenmaal uitgesproken nog lang pijn doen. Tussen twee haakjes: Wat voor het ene echtpaar als hard geldt, is voor het andere echtpaar misschien standaard; toch zouden de echtparen zich af moeten vragen of ze de pijngrens niet al veel vaker overschreden hebben en of een onjuiste toon gewoonte is geworden.
Laten we ervoor waken de ander niet te verdenken van bepaalde motieven, die hij/zij misschien wel helemaal niet heeft.
Houd zelfs in kritieke momenten onwankelbaar vast: God heeft ons bij elkaar gebracht. Dat bewaart ons voor ondoordachte handelingen en uitingen.
Vermijd in de kracht van de Heer woordenstrijd en discussies, niet alleen in het bijzijn van anderen (vooral kinderen).
De vrede van God in het hart hebben en uitdragen.
Een huwelijk, een huishouding, waar de vrede van Christus regeert, zal een helder licht in de omgeving uitstralen. En de Heer Zelf zal rijke vreugde schenken. En Hij wil ook graag hetgeen dat hier en daar in de relatie misschien geknakt is, weer helen.

Huwelijk – Een verbond met extra zorgen

“Zulke personen zullen verdrukking hebben in het vlees” (1 Korinthe 7:28).

Vrijwel geen enkel verloofd of pas getrouwd stel zal het kunnen geloven, maar toch is het waar: In het huwelijk komen lasten op je af die er voor die tijd helemaal niet waren. Alleen al het “zorgen-pakket” van je partner gaat – als het goed is – bij je eigen pakket horen. Daarom is het voor een huwelijk ook niet genoeg om alleen maar “verliefd” te zijn. Voor een huwelijk is de vaste overtuiging nodig: De Heer wil ons samen brengen. En als dan deze extra zorgen opduiken, zal de Heer ons allen – ook degenen die hun huwelijk misschien anders begonnen zijn – hulp schenken, als wij ernstig tot Hem bidden. Ook hier zullen enkele punten slechts kort genoemd worden:

De tijd voor het huwelijk of van het begin van het huwelijk mogen we gebruiken om ons door de Heer voor te laten bereiden op bijzondere tijden.
Door gebed, bijbel lezen, deel nemen aan de problemen van anderen worden we voorbereid, toegerust voor levenssituaties waar we in terecht zullen komen.
Als er problemen komen (gezondheid, beroep, kinderen, kinderloosheid), mogen wij ze in het gebed voor de Heer leggen – juist dan zal het samen bidden vaak samen strijden worden.
De huwelijkspartners mogen zich ook aan elkaar vasthouden en elkaar lief hebben als de partner niet meer zo is als vroeger (ziekte, karakter, uiterlijk). Wij mogen hiervoor vooral oudere en bijzonder beproefde echtparen onder de gelovigen als voorbeeld nemen.
Om het kort te zeggen: De zorgen zijn er wel, maar de Heer is er ook!

Huwelijk – Eigen voordeel of partner-voordeel?

“De getrouwde wijdt zijn zorg aan de dingen van de wereld, hoe hij zijn vrouw zal behagen … de getrouwde wijdt haar zorg aan de dingen van de wereld, hoe zij haar man zal behagen” (1 Korinthe 7:33,34).

Eindelijk binnen in de haven van het huwelijk! Daar wil je echt van genieten – voor jezelf. Ja, dat mag ook wel, maar het zou het mooiste zijn als je daarbij zou proberen je man of vrouw te behagen. Nu gaat het pas echt op dat je de ander moet accepteren zoals hij is. Je moet niet proberen om je man of vrouw naar je eigen ideeën te veranderen. Je zult wel merken dat je langzamerhand ook echt een eenheid wordt, maar dat gebeurt eigenlijk vanzelf. Hieronder worden een paar voorbeelden genoemd om zelf over na te denken:

De vrouw behagen:

Haar behoeften zien en bevredigen (haar voeden);
voor haar zorgen in de uiterlijke dingen, maar ook wat betreft de geestelijke dingen.
Haar wensen kennen en vervullen (haar koesteren); kennen wij, mannen, de wensen van onze vrouwen (een keer met een vriendin winkelen, eindelijk eens in rust met de man praten …)?
Interesse tonen in “haar” wereld (beroep, huishouden, omgeving, familie) en niet (alleen) vol zijn van je eigen dingen.
Haar vrijheid laten (smaak, de manier waarop ze het huishouden runt, in haar hobby).
Teder en begripvol zijn, niet grof worden.Bereid zijn om eigen gewoontes of tradities op te geven (“Bij ons thuis deden we dat zo).
Ook het advies van je vrouw aan kunnen nemen (met betrekking tot je eigen gedrag of handelen).
Daadwerkelijk hoofd zijn, geen generaal en geen pantoffelheld; een vrouw die zo geleid wordt door een liefhebbende man, zal zich ook graag laten leiden.

De man behagen:

Voor je man mooi en aantrekkelijk zijn, innerlijk en uiterlijk, niet voor anderen.
Belangstelling hebben voor zijn belevenissen (beroep, dagelijkse dingen, Koninkrijk van God).
Niet over de man willen heersen, maar een hulp zijn voor hem, ook bij moeilijke beslissingen.
Als vrouw de plaats van ondergeschiktheid innemen / je ondergeschikt maken.

Huwelijk – sluit je niet af voor anderen!

“Dit nu zeg ik, broeders, de tijd is kort. Overigens, laten ook zij die vrouwen hebben, zijn als hadden zij ze niet; … en zij die blij zijn, als waren zij niet blij; … en zij die de wereld gebruiken, als hadden ze die niet in eigendom; want het uiterlijk van deze wereld gaat voorbij” (1 Korinthe 7:29-31).

Pasgetrouwden mogen met volle teugen van elkaar genieten. Maar het gevaar voor echtparen bestaat, dat zij ook later alleen hun eigen wensen en levensdoelen zien en geen oog meer hebben voor anderen. Daarom is het belangrijk het huwelijk ook eens het huwelijk te kunnen laten om er voor anderen te zijn:

Een echtpaar of een van beiden kan tijd investeren in vrienden/ vriendinnen, alleenstaanden of familie.
Er zijn taken binnen het Rijk van God of binnen de groep van gelovigen (samenkomsten, evangelisatie, kinder- of jeugdwerk) die een echtpaar op zich kan nemen.
Juist echtparen kunnen een hulp zijn voor mensen die voor moeilijke vragen of problemen staan (partnerkeuze, beroepskeuze, enzovoorts) en zo als praatpaal functioneren.
Hoewel er met het sluiten van een huwelijk een nieuwe en zelfstandige eenheid ontstaan is, behoren echtparen ook altijd oog te hebben voor ouders en andere families.
Wonen in het midden van Gods volk, zoals bij de weduwe in de tijd van Elisa, dus deelnemen aan het wel en wee van de gelovigen, zal voor iedereen tot zegen zijn.
Tot slot mogen we bij al het aardse geluk ons oog gericht houden op de toekomst; dat zal ook in onze levensstijl zichtbaar worden. We hoeven niet van alles het beste te hebben, of merkkleding te dragen, of die reis naar dat exotische land te kiezen …

Huwelijk – een leven met de Heer

“En dit zeg ik tot uw eigen nut … en om u te doen blijven bij de Heer, zonder afgetrokken te worden” (1 Korinthe 7:35).

Als we als doel in ons leven hebben de Heer onvoorwaardelijk, gehoorzaam en blijmoedig te volgen, ook en juist ook in het huwelijk, zal dat ertoe leiden dat we de zegen van de Heer ervaren. En we mogen dan ook tot een zegen zijn voor gelovigen en voor hen die (nog) geen Christen zijn. Daarom: Een huwelijksleven met het doel om de Heer koste wat het kost welgevallig te zijn, is de moeite waard! Laten we vanaf vandaag weer opnieuw en bewust(er) zulk een leven leiden!

Martin Schäfer