Overwinning op de knieën
“… moge evenwel niet Mijn wil maar de Uwe gebeuren” (Luk. 22:42).
De woorden “moge evenwel niet Mijn wil, maar de Uwe gebeuren” laten ons de overwinning zien, die de Zoon van God op Zijn knieën behaalde. Hij nam aan, wat Zijn vader Hem zond – hoe zwaar het ook was. Dat is een echte overwinning, waardoor de duivel op de vlucht gejaagd wordt!
Dit geldt ook voor ons leven. Overwinning betekent niet altijd, dat we krijgen wat we vragen, maar overwinning betekent ook, dat we ons zonder bitterheid in ons hart aan Gods wil onderwerpen en “ja” tegen Zijn wegen zeggen. In dit opzicht zei iemand ooit treffend: <Vecht al je gevechten op je knieën en je wint elke keer.>
Paulus pleitte driemaal ernstig voor de Heer om de doorn uit zijn vlees te verwijderen (2 Kor. 12:8). Maar zijn gebed werd niet verhoord. In plaats daarvan wilde de Heer hem iets beters geven: genade, die voor elke situatie genoeg was en die hem in staat stelde God in zijn bediening in zwakheid te verheerlijken.
Ook Paulus overwon op zijn knieën, want hij kon aansluitend zeggen: “Heel graag zal ik dus veeleer roemen in mijn zwakheden” (2 Kor. 12:9). De omstandigheden bleven hetzelfde, maar de apostel had nu vrede over de wegen van God en steunde in geloof op Zijn belofte – en dat veranderde alles voor hem!
Bidden wij alleen ervoor om onze zin te krijgen, of zijn we ook bereid om op onze knieën te veranderen en ons opnieuw te laten bijsturen? Wanneer was de laatste keer dat wij bewust loslieten en zeiden: “Moge evenwel niet mijn wil, maar de Uwe gebeuren”? Vertrouwen wij erop, dat God alleen goede bedoelingen met ons heeft, waarbij Zijn gedachten hoger zijn dan onze gedachten? (verg. Jes. 55:8-9).
Jan Philip Svetlik; © www.bibelstudium.de
Online in het Duits sinds 25.12.2017.
Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW