Laten we ons afleiden of buiten wij de geschikte gelegenheid ten volle uit?
“En de wereld gaat voorbij en haar begeerte; maar wie de wil van God doet, blijft tot in eeuwigheid” (1 Joh. 2:17).
Na de zondeval proberen de nakomelingen van Kaïn door middel van bezit, muziek en allerlei uitvindingen het leven zo comfortabel mogelijk te maken om zonder God gelukkig te zijn (Gen. 4). Juist deze gezindheid kenmerkt de wereld vandaag nog steeds.
Hoeveel dingen hebben de mensen sindsdien uitgevonden, die hen daarvan afleiden om zich te concentreren op wat er met de eeuwigheid verbonden is! Denk maar aan de explosieve ontwikkeling van technologie en de communicatiemiddelen in de afgelopen decennia. Deze dingen zijn op zichzelf niet kwaad en kunnen ook voor goede dingen gebruikt worden, maar inmiddels nemen zij in de levens van de meesten van ons, die het gebruiken, veel meer ruimte in dan wij het ons wensen. Terwijl men twintig jaar geleden nog best zonder mobiele telefoon kon, kijken veel mensen nu gemiddeld tachtig keer per dag op hun smartphone, die ze bijna overal met zich meedragen. Hoeveel tijd gaat daarbij verloren, dat ons eigenlijk toevertrouwd is, opdat we met het oog op de eeuwigheid de geschikte gelegenheid ten volle uitbuiten, want de dagen zijn boos! (verg. Ef. 5:16,17)
De Heer Jezus zocht bewust vaak naar woeste, eenzame plaatsen om alleen te zijn (Luk. 4:42) en om in gebed naar de wil van God te vragen (Mark. 1:35). In de woestijn en op de berg was Hij alleen met God en vond Hij rust voor en na het gedane werk (Luk. 6:16; Matth. 14:23). Hoewel Hij veel te doen had, werd Hij nooit gestrest. Hij leefde niet onder de tirannie van de tijd.
Een woeste plaats is een saaie plek, waar niets interessant is, wat ons afleidt. Waar zijn onze woeste plaatsen waar we ons regelmatig terugtrekken om ongestoord met God te spreken en tot rust te komen?
Online in het Duits sinds 15.01.2017.
Jan Philip Svetlik, © www.bibelstudium.de
Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW