a

Vervolg hoofdstuk 1 Meester Arend Jansz   Sindsdien gebeurde het vaak, dat Meester Jansz in het kleine, lage veerhuisje kwam. In het begin moest hij er zijn, omdat de oude vrouw zijn bekwaamheid van chirurgijn nog nodig had. Maar toen deze geheel hersteld was, kwam Meester Jansz, als hij na een dag van veel arbeid zich wenste te ontspannen, met de veerman vaak praten over diens lotgevallen op zee. Of ook gebeurde het wel, dat deze op zijn verzoek de...

HOOFDSTUK X (vervolg – slot) Terug in Holland   Anneke noch Christina hadden gemerkt, dat sinds de aanvang van hun gesprek de reiziger achter in de wagen het hoofd had opgericht en met de hand achter het oor nauwlettend luisterde naar ieder woord, dat gesproken werd. “Naar wat u mij van David verteld hebt, begrijp ik dat” — zei Christina. — “Het is voor een mens waarlijk een zware beproeving, zijn woorden miskend en zijn daden verkeerd uitgelegd te zien.”...

HOOFDSTUK XII Zo doen rovers en moordenaars!    De twee vrouwen, Anneke Jansz, en Christina Michiels Barerts, volgden de hoge dijk, die het binnen liggende land beschermen moest tegen de hoge vloeden van uit zee. Kralingse Veer lag reeds een goed eind achter hen en meer en meer naderden ze de muren van Rotterdam. De hoge Sint Laurenstoren tekende zich zwaar en breed af togen de ijle winterlucht. Rechts strekten zich tot aan de horizon de landerijen uit, hier, evenals...

HOOFDSTUK XIII O, u vergadering, gezeten om recht te doen, spreekt u het recht?   Enkele uren na de gevangenneming van Anneke en Christina wachtte baljuw Laurens Jacobsz Minnebeek in zijn werkkamer op de komst van heren schepenen van de stad, die door een stadsdienaar waren verwittigd, dat hun aanwezigheid voor een belangrijke zaak zeer gewenst was. Laurens Jacobsz, die zijn ambt ernstig opvatte, was een welwillend man. De inwoners van de stad prezen daarbij zowel zijn ijver als zijn kennis...

HOOFDSTUK XIII (vervolg – slot) O, u vergadering, gezeten om recht te doen, spreekt u het recht?   Laurens Jacobsz wierp een doordringende blik op die oude vrouw voor hem. Hij wist, dat de ketters hardnekkig waren en dat ze, tot op de martelpaal, volhardden in hun dwalingen. Maar hij begreep het niet. Hij kon ook niet vatten, welke kracht deze toch zwakke vrouw bezielde, om hem, die als rechter tegenover haar zat, tegen te staan. Ja zelfs voor zijn strenge...

HOOFDSTUK XIV In de Blauen Thoorne   “Mijn kind! Mijn Esaias! Waarom heeft men mij mijn kind ontnomen? Het is mij, of ik hem telkens hoor wenen. En in mijn borst steekt het, omdat men mij niet toelaat, mijn kind te voeden. O, als ik hem maar éénmaal per dag mocht zien en hem in mijn armen houden. Maar wreed zegt men van neen, telkens, als ik dit vraag … O, leg mij op de pijnbank, scheur mijn lichaam vaneen,...

HOOFDSTUK XIV (vervolg – slot) In de Blauen Thoorne   Savedra zag met de uiterste verwondering naar deze vrouw. Hij had verwacht, dat ze in tranen zou uitgebarsten zijn, en, als een smekelinge voor hem neergeknield, om verschoning van haar jeugdig leven zou hebben gepleit. Had hij er ook daartoe niet op gezinspeeld, dat de kerk, en daarom hij, als een van haar dienaren, macht had over de Overheid? Maar wat hier gebeurde, wierp al zijn verwachtingen omver. De schone...

HOOFDSTUK II Anneke   Toen de Briellenaars, enige tijd geleden, hoorden, dat er tussen Meester Arend Jansz en de rijke Anneke trouwbeloften waren gewisseld, werd er veel over dit geval gesproken. Hoe men ook de wakkere man uit de Capoenstraat achtte om zijn buitengewone kunde en grote hulpvaardigheid hij was en bleef toch slechts een barbier. Volgens het algemeen oordeel was hij dan ook in het geheel geen partij voor Anneke, die heel wat aanzoeken reeds van zeer rijke jongelui...

HOOFDSTUK II – vervolg Anneke   Diezelfde dag nog en ook vele dagen daarna, ja tot de dood in februari van dit jaar voor de vermoeide strijder kwam, werd de komst van Meester Jansz in het huis van de koopman met spanning verwacht. De zieke zowel als zijn dochter verlangden, en verlangden steeds meer, naar de bekende, voorzichtige stap, die de Meester eigen was. Gelijk allen in de stad, die hem bij een zieke hadden gehaald, moesten ook zij erkennen,...