40 jaar geleden werden Jamaica, Trinidad en Tobago onafhankelijke staten. Zij werden toen uit de Britse overheersing vrijgelaten. Nieuwe multi-etnische staten ontstonden​​, die hun identiteit tot op vandaag niet opgegeven hebben. Ook de economische problemen van de voormalige leveranciers van grondstoffen voor het Britse Rijk zijn nog niet voorbij.

Op een ander gebied is onafhankelijkheid allesbehalve bevorderlijk: Als het om de plaatselijke gemeenten (vergaderingen, kerken, denominaties) gaat. Hier maakt de Schrift heel duidelijk, dat er maar één gemeente (ecclesia) is, waarvan de Heer Jezus het verheerlijkte Hoofd in de hemel is.

Op dit punt heb ik enkele fragmenten geciteerd van gedachten over de gemeente uit een brochure van Günter Vogel, Hückeswagen:

De plaatselijke gemeente

Wat is de plaatselijke gemeente naar het Woord van God in haar wezen, en hoe is haar relatie tot de gehele gemeente:

• De enige instantie die God op deze aarde erkent, is Zijn gemeente, het lichaam van Christus. Deze gemeente kent alleen een wereldwijde eenheid en gemeenschap.
• Plaatselijke gemeenten omvatten alle gelovigen van deze plaats en zijn niets anders dan de plaatselijke vertegenwoordiging van Zijn gemeente. Ze hebben geen apart lidmaatschap, geen aparte eenheid en gemeenschap. Als er niet de wereldwijde gemeente van God zou zijn, dan zouden er ook geen plaatselijke gemeenten bestaan.
• Gezien de vele kerken vandaag die met deze principes in strijd zijn, hebben wij de plicht – niet om iets “nieuws ” te beginnen, maar – onder de oude principes van de Schrift samen te komen voor de plaatselijke en de gehele gemeente.
• In het Oude Testament is daarvan een goed voorbeeld: de wederopbouw van het altaar van de tempel en de stad na de Babylonische ballingschap (zie Ezra 1:3; 3:6,10-13; 6:17).
• Om deze redenen mogen we nooit tolereren dat in ons denken en handelen  een wig tussen de plaatselijke gemeente en de gehele gemeente van God schuift.

Twee Bijbelgedeelten als illustratie

Twee punten illustreren heel duidelijk wat er is gezegd:

Handelingen 20 vers 28:
“Zo geeft dan acht op uzelf en op de hele kudde, waarover de Heilige Geest u tot opzieners gesteld heeft [lokale aspect], om de gemeente van God te weiden, die Hij Zich verworven heeft door het bloed van Zijn eigen Zoon [universele aspect]“.

1 Korinthe 10 vers 16-17:
“Het brood dat wij breken, is dat niet de gemeenschap van het lichaam van Christus? Want wij, de velen, zijn één brood, één lichaam zijn, want wij allen nemen deel aan het ene brood”.

Lokale en wereldwijde gemeente zijn gelijk van aard

In Handelingen 20 wijst de uitdrukking “gemeente van God” in dezelfde zin eerst naar het lokale aspect (dienst van oudsten was tot die plaats beperkt), maar dan op het wereldwijde (universele) aspect (de Heer Jezus is voor de gehele gemeente gestorven). Deze wijze van uitdrukken is alleen mogelijk omdat de lokale gemeente niets anders is dan de gehele gemeente, beperkt tot de leden op deze plaats. In 1 Korinthe 10 toont de uitdrukking “wij, de velen”, dat elk lokale breken van het brood bepaald niet een plaatselijke beperkte eenheid en gemeenschap uitdrukt, maar de wereldwijde eenheid en gemeenschap van de gemeente van God. Dus als iemand op een plaats van de praktische realisatie van deze eenheid en gemeenschap uitgesloten is, dan geldt dat voor de gehele gemeente. Wie in Korinthe “binnen” of “buiten” is, die is dat in de gehele gemeente van God (1 Kor. 5:12,13). Daarom staat de leer van het Nieuwe Testament geen elkaar ​​tegenstrijdige gemeentebesluiten toe, en in de praktijk van het Nieuwe Testament is daarvan geen enkel voorbeeld! …

Volgens de Schrift is de lokale gemeente volgens haar wezen niets anders dan de gehele gemeente, zij kent geen eigen afzonderlijke eenheid en gemeenschap, en handelt als een ‘vertegenwoordiging’ van het geheel.

 

Günther Vogel; © www.bibelpraxis.de

 

* Er is weinig bekend van de geschiedenis van de eilanden voordat ze werden ontdekt door Christoffel Columbus op 31 juli 1498. Hij vernoemde Trinidad naar de Heilige drie-eenheid (Spaans trinidad betekent drie-eenheid) en Tobago werd door hem Bella Forma (nl: Prachtige formatie) genoemd. Later werd dit echter veranderd in Tobago, waarschijnlijk ontleend aan het woord tabak.

De Spanjaarden vestigden zich op Trinidad, ondertussen veranderde Tobago regelmatig van Europese heerser, maar de nederzettingen op beide eilanden waren klein en onderontwikkeld. De opeenvolgende landen waren er voornamelijk op uit om Tobago vrij te houden van zeerovers. In 1652 werd het eiland gekoloniseerd door Koerland. Nederland veroverde het in 1655, maar kort daarna ging het weer over op de vorige heerser. In de 18e eeuw verkregen de Britten beide eilanden en ze werden in 1889 samengevoegd tot de kolonie Trinidad en Tobago.

Na de Tweede Wereldoorlog werden er Amerikaanse marinebases op Trinidad gevestigd en de eilanden werden in 1958 onafhankelijk als onderdeel van de West-Indische Federatie. De federatie werd echter snel ontmanteld en de onafhankelijke natie Trinidad en Tobago werd in 1962 opgericht.

 

Geplaatst in: Christendom, Gemeente
© Frisse Wateren, FW